مقایسه متغیرهای بالینی، اکوکاردیوگرافیک در زنان و مردان مبتلا به تنگی دریچه میترال

هدف از این مطالعه تعیین متغیرهای بالینی، اکوکاردیوگرافیک و پاسخ به درمان های دارویی و مداخله ای والولوپلاستی با بالون (BMV) و عوارض آن در بیماران با تنگی متوسط تا شدید دریچه میترال و مقایسه آن ها در بین دو جنس بود.
این مطالعه به صورت مشاهده ای و آینده نگر به مدت 4 سال روی 300 بیمار مبتلا به تنگی متوسط تا شدید دریچه میترال که برای انجام BMV بستری شده بودند، انجام گرفته است. تمام بیماران تحت اکوکاردیوگرافی ترانس توراسیک (TTE) و از راه مری (TEE) و کاتتریسم قلبی قبل و بعد از BMV قرار گرفته بودند. آنژیوگرافی کرونری به صورت انتخابی و غیرانتخابی در اکثر موارد انجام گرفته بود. در این مطالعه متغیرهای بالینی، اکوکاردیوگرافیک و همودینامیک و اختلاف آن ها در بین دو جنس مورد بررسی قرار گرفت.
300 بیمار شامل 218 زن (72.5%) و 82 مرد (27.5%) با محدوده سنی 72-13 سال (1.4±38.7 سال) مورد مطالعه قرار گرفتند. در مردان شیوع CAD بیشتر (P=0.002)، سطح دریچه میترال کمتر (P=0.0025) و مورفولوژی یا Score دریچه برای BMV نامناسب تر بود (P>0.0001). تمایل به وجود علایم نارسایی قلبی در حد FC:III-VI، شیوع نارسایی تریکوسپید همراه و مصرف دیورتیک در زنان بیشتر از مردان به چشم می خورد (به ترتیب P=0.058 و P=0.053) از نظر متغیرهای همودینامیک و نتایج و عوارض BMV و سایر متغیرهای بالینی و اکوکاردیوگرافیک اختلاف معناداری بین دو جنس مشاهده نشد.
بحث: مردان با سطح دریچه کمتر و مورفولوژی نامناسب تر و گرفتاری شدیدتر دریچه نسبت به زنان که سطح دریچه بیشتر و مورفولوژی بهتری برای BMV دارند، علایم بالینی نارسایی قلبی کمتری نشان می دهند. همچنین شیوع تنگی دریچه میترال در زنان به مراتب بیشتر از مردان بود و نارسایی تری کوسپید نیز در زنان بیش از مردان مشاهده گردید. این یافته ها نشان دهنده این واقعیت هستند که پاتوفیزیولوژی تنگی دریچه میترال و تغییرات آن در بین دو جنس متفاوت است و این متغیر (جنس) بایستی در موقع تعیین استراتژی درمانی این بیماری مد نظر قرار بگیرد.