میزان عود در افراد وابسته به اپیویید تحت درمان نگهدارنده با نالترکسون مراجعه کننده به مرکز درمانی- بازتوانی بهزیستی کرمانشاه

امروزه اعتیاد به صورت معضل بهداشتی، روانی و اجتماعی در آمده است و در همه طبقات به کاهش عملکرد شغلی، تحصیلی و انواع اعمال ضداجتماعی منجر می شود. راه های متفاوتی برای درمان اعتیاد تجربه شده است. نخستین گام سم زدایی است، اما اگر بیمار پس ازآن وارد چرخه درمان نگهدارنده نشود، موفقیت چندانی در درمان نخواهد داشت و با عود بالایی همراه خواهد بود. نالترکسون آنتاگونیست خوراکی اپیوییدی است که باعث کاهش میل به مصرف آن ها می شود و از 6 سال قبل درمرکز درمانی– بازتوانی بهزیستی کرمانشاه برای درمان نگهدارنده معتادان به کار می رود. دراین مطالعه میزان عود در معتادان تحت درمان با نالترکسون از فروردین 1381 تا پایان شهریور 1382 همراه با ویژگی های جمعیت شناختی آن ها مورد تحقیق قرار گرفته است. منظور از عود استفاده مجدد و منظم از مواد مخدر پس از یک دوره سم زدایی است.
این مطالعه به روش توصیفی از نوع پی گیری روی 150 معتاد خودمعرف انجام شد. افراد مورد مطالعه پس از سم زدایی به مدت 6 ماه نالترکسون مصرف کردند و هر ماه باآزمایش اپیوم به روش T.L.C کنترل شدند. پس از آن تا یک سال آزمایش اپیوم به صورت سه ماهه انجام گرفت. اطلاعات جمعیت شناختی نیزبا 13 سوال همراه با وضعیت سوء مصرف مواد اخذ و ثبت شد.
عود در حین 6 ماه درمان 56.7، عود در فاصله یک سال پس از درمان 4.7 و موفقیت درمان بیماران 38.7 درصد بود. گروه سنی 18-25 سال بیشترین عود را داشتند. از لحاظ تحصیلات و شغل، مقطع دیپلم و لیسانس و کارمندان بالاترین موفقیت را داشتند و از نظر نوع ماده ی مصرفی، روش مصرف و دفعات مصرف، بیشترین موفقیت به ترتیب مربوط به ماده هرویین، روش انفیه و تعداد مصرف 3-2 بار در روز بود. درمان در افرادی که درآمد ماهیانه 100-70 هزار تومان و سابقه خانوادگی اعتیاد منفی داشتند، موفق تر بود.
بحث: در پی گیری ترک اعتیاد با نالترکسون، کسانی که طی 9 ماه دچار عود نشوند، احتمال بیشتری برای ترک طولانی تر دارند. ترک در افرادی که تحت انضباط شغلی و اجتماعی موکدتری قرار دارند، با موفقیت بیشتری همراه است و با سطح اقتصادی و میزان تحصیلات بالاتر ارتباط مستقیم دارد.