بررسی میزان کارایی و عوارض گرافت صناعی عروقی پلی تترا فلورو اتیلن در بیماران همودیالیزی

این مطالعه به منظور بررسی میزان باز ماندن، کارایی (Patency Rate) و عوارض گرافت صناعی عروقی پلی تترافلورواتیلن در بیماران همو دیالیزی انجام شده است.
در یک مطالعه آینده نگر روی 84 بیمار همودیالیزی که از فروردین ماه 1380 تا فروردین ماه 1383 به بخش جراحی عروق بیمارستان سینا تهران معرفی گردیده بودند، کار گذاری گرافت صناعی عروقی جهت انجام همودیالیز انجام گرفت. میانگین سنی بیماران 12±55 سال و (%50) 42بیمار مذکر بودند. برای (%50) 42 بیمار گرافت اندام فوقانی و (%50) 42 بیمار کرافت اندام تحتانی کار گذاری شد.
در دوره پیگیری 24 ماهه، (%35.7) 30 مورد دچار ترومبوز، (%6) پنج مورد دچار عفونت گرافت، (%2.4) دو مورد دچار خونریزی و همچنین (%2.4) دو مورد دچار آنوریسم کاذب محل گرافت شدند. میزان کارایی اولیه 24 ماهه، 43% بود که در بیماران بدون فشار خون بالا 62.2% و در بیماران با فشار خون بالا، 29.7% (P<0.03) و همچنین میزان کارایی در موارد گرافت اندام فوقانی نسبت به گرافت اندام تحتانی به ترتیب 60% و 26% که در اندام فوقانی در حد معنی دار بیشتر می باشد.
در موارد عدم امکان فیستول شریانی وریدی می توان از گرافت های صناعی عروقی پلی تترافلورواتیلن استفاده نمود. آموزش بیماران و مراقبت از این گرافت ها با کم کردن شیوع عفونت، ترومبوز و سایر عوارض می تواند بر میزان بازماندن و میزان کارایی این گرافتها افزوده و نهایتا از موربیدیتی بیماران همودیالیزی بکاهد.