بررسی اثر اولتراسوند بر صدمات ایسکمی مغزی در مدل ترومبوآمبولیک سکته مغزی در رت

اولتراسوند به عنوان یک عامل محافظت کننده از اعصاب جهت افزایش تاثیر درمان با عوامل فیبرینولیتیک پس از ایسکمی مغزی به کار می رود. مطالعات نشان داده اند که امکان افزایش فعالیت فیبرینولیتیک توسط عوامل ترومبولیتیک مختلف وجود دارد. در این مطالعه اثر درمانی فعال کننده پلاسمینوژن بافتی (tPA) بطور توام در مدل ترومبوآمبولیک سکته مغزی بکارگرفته شده است و هدف آن بررسی اثرات اولتراسوند به تنهایی یا به همراه عوامل ترومبولیتیک (tPA) در شرایط نورموترمی بر آسیب ایسکمی مغز می باشد. در این مطالعه دو سری آزمایش انجام شده است. در آزمایش یک، دمای مغز و رکتوم مقایسه گردید. در آزمایش دوم اثرات نوروپروتکتیو اولتراسوند در مدل ترومبوآمبولیک سکته مغزی به تنهایی یا به همراهtPA مورد بررسی قرار گرفت. حجم انفارکتوس، ادم مغزی و اختلالات نورموترمی پس از انسداد شریان مغزی میانی (MCA) محاسبه گردید. میزان اختلالات حرکتی نورولوژیک و فعالیت تشنجی توسط تست های رفتاری اندازه گیری گردید. دما در مغز تقریبا" 5/0 درجه سانتیگراد کمتر از دمای رکتوم می باشد. اولتراسوند به تنهایی می تواند میزان حجم انفارکتوس را نسبت به گروه کنترل به میزان 30 درصد کاهش دهد. >>>