بررسی شاخصهای توسعه در مناطق روستایی استانهای کشور با استفاده از روش اسکالوگرام

شناخت و درک تفاوتهای موجود میان مناطق روستایی استانها از نظر میزان برخورداری آنها از امکانات و خدمات گوناگون به منظور شناخت سطح توسعه و محرومیت مناطق روستایی، میزان فاصله هر منطقه از اهداف تعیین شده، کاهش نابرابری های منطقه ای، تنظیم برنامه های متناسب با شرایط و امکانات مناطق روستایی ضرورتی اجتناب ناپذیر است.
دراین مقاله با بهره گیری از روش اسکالوگرام، میزان برخورداری مناطق روستایی استانهای کشور از 67 شاخص توسعه در حوزه های جمعیتی، آموزشی، بهداشتی درمانی، تاسیساتی زیر بنایی، سیاسی اداری، ارتباطی اطلاع رسانی و اجتماعی رفاهی و سهم هر یک از شاخصها و تاثیر آنها در توسعه تعیین شده است. به این ترتیب، میزان توسعه یافتگی مناطق روستایی استانها از منظر این شاخصها مشخص می شود که این امر راهی است برای مسئولان و برنامه ریزان استانهای کشور جهت تعیین الویتهای مربوط به طرحها و برنامه های مختلف توسعه محور و توجه بیشتر به شاخصهایی که از لحاظ توسعه ای در وضعیت نامناسبی قراردارند.
نتایج این مطالعه نشان می دهد که اختلاف وشکاف زیادی بین استانهای مختلف وجود دارد و از لحاظ شاخصهای مختلف توسعه ای، مناطق روستایی استان مازندران بهترین رتبه را با 120 امتیاز و مناطق روستایی استان سمنان کمترین رتبه را با 8 امتیاز کسب کرده اند.