فارماکوکینتیک سفپیرم در گوساله های گاومیش (Bubalus bubalis) به دنبال یک تزریق داخل عضلانی

فارماکوکینتیک داروی سفپیرم به دنبال یک تزریق داخل عضلانی (mg 10) در گوساله های گاومیش بررسی گردید. حداکثر غلظت پلاسمای دارو 30 دقیقه پس از تزریق 1- μg.ml 5/0 ± 0/9 بود که طی 24 ساعت به 1-μg.ml 1/0 ± 2/0 کاهش یافت. نیمه عمر جذب و نیمه عمر دفع به ترتیب hr 03/0 ± 19/0 و hr 05/0 ± 39/2 بود. سطح زیر منحنی غلظت پلاسمایی-زمان، سطح زیر منحنی ابتدایی، حجم ظاهری توزیع، کلیرانس کلی بدن، میانگین زمان ماندگاری و کل زمان اثر بخشی دارو به ترتیب hr.1-ml.μg 9/1 ± 7/28، 2hr.1-ml.μg 7/6 ± 7/107، 1-kg.L 01/0 ± 42/0، 1-hr.1-kg.L 003/0 ± 12/0، hr 04/0 ± 76/3 و hr 3/0 ± 7/12 تعیین گردید. فراهمی زیستی سیستمیک بعد از تزریق داخل غضلانی سفپیرم در گوساله ها 1/3 ± 3/35 درصد بود. جهت حفظ حداقل غلظت درمانی به میزان 1-ml.μg 25/0، دوزاژ مناسب سفپیرم در گوساله های گاومیش 1-kg.mg 46/3 و در ادامه 1-kg.mg 36/3 در فواصل زمانی 12 ساعته پیشنهاد گردید. سفپیرم به میزان 9/1 ± 7/30 درصد به پروتئین های پلاسمای گوساله های گاومیش در خارج از بدن متصل شد.