بررسی وضعیت امداد و انتقال در مصدومین زلزله بم که در نقاهتگاه بقیه الله «عج» و چند بیمارستان تهران بستری بودند

زلز له از حوادث غیر قابل اجتناب در کشورهایی مانند ایران است. هدف از این مطالعه بررسی شاخص های امداد و انتقال در حادثه دلخراش زلزله بم است تا توصیفی ابتدایی از وضعیت امداد و انتقال در این زلزله بسیار مخرب باشد.
در این مطالعه مقطعی - توصیفی، 292 مصدوم زلزله بم که در نقاهتگاه بقیه الله «عج» و چندین بیمارستان تهران بستری بودند، از نظر متغیرهای دموگرافیک، وضعیت هنگام زلزله، زمان رسیدن اولین امدادگر، مدت زمان نجات یافتن از زیر آوار، مدت زمان استقرار در اماکن مختلف و بعضی از شاخص های مهم مرتبط با امداد و انتقال مورد بررسی قرار گرفتند و مصاحبه بر اساس یک فرم استاندارد شده به عنوان، ابزار اصلی گردآوری اطلاعات در این مطالعه بود.
میانگین سنی افراد مورد مطالعه 82/0 ± 23/30 سال بود. 140 نفر (6/60 درصد) متاهل و 91 نفر(4/39 درصد) مجرد بودند، 245 نفر در هنگام وقوع حادثه خواب بودند. در 176 مورد (7/60 درصد) افراد خانواده و بستگان به عنوان اولین امدادگر بودند. میانگین زمان خارج کردن مصدوم از زیر آوار 12/0 ± 12/1 ساعت و میانگین مدت زمان بین بیرون آوردن مصدوم از زیر آوار تا اولین اقدامات درمانی 8/0 ± 6/14 ساعت و میانگین حضور مصدوم در مکان استقرار اول و دوم به ترتیب 08/0 ± 5/7 ساعت و 2/1 ± 5/13 ساعت بود.
بحث: با توجه به این که اولین امدادگران افراد خانواده مصدومین بودند، نیاز به آموزش امدادرسانی عمومی به افراد جهت اقدامات امدادی در حوادث غیر مترقبه کاملا مورد نیاز است. طولانی بودن زمان رسیدن اولین امدادگر و فاصله زمانی خروج از زیر آوار و اقدامات درمانی، نیاز به یک سیستم برنامه ریزی شده کلان در سطح کشوری را نشان می دهد.