بررسی اپیدمیولوژیک خود آزاری در دانش آموزان دبیرستانهای پسرانه شهر تبریز و عوامل موثر بر آن

برآورد دقیقی از شیوع خود آزاری در نوجوانان وجود ندارد. هدف از مطالعه حاضر تعیین شیوع خود آزاری و برخی عوامل مرتبط با آن در دانش آموزان دوم دبیرستانهای پسرانه شهر تبریز می باشد. 1772 نفر از میان دانش آموزان دوم دبیرستانهای پسرانه شهر تبریز بطور تصادفی انتخاب شدند. یک پرسشنامه به منظور کسب اطلاعات در مورد مشخصات دموگرافیک، تجربه خود آزاری، رفتار مصرف سیگار، رفتار خطر پذیر و اعتماد به نفس تکمیل گردید. ارتباط عوامل مختلف با خودآزاری در دانش آموزان با استفاده از مدل رگرسیون لوجستیک بررسی گردید. از میان 1772 دانش آموز 76 نفر (3/4%، حدود اطمینان 95%: 3/5-4/3) خود آزاری را تجربه کرده بودند. هشت نفر(5/10%) حکاکی روی پوست، 4نفر(3/5%) سوزاندن، 9نفر (8/11%) داغ زدن، 27نفر(5/35%) بریدن، 7نفر (2/9%) خالکوبی، 5نفر (6/6%) کندن پوست و 17نفر (4/22%) از آنها کوبیدن سر به دیوار را ذکر کردند. نتایج نشان داد که تجربه مصرف الکل (52/1OR=)، داشتن دوستان نزدیک سیگاری(54/2OR=) و بودن در مراحل پیشرفته مصرف سیگار (86/1OR=) با خودآزاری دردانش آموزان ارتباط معنی داری دارد. این مطالعه نشان داد که شیوع خودآزاری در مقایسه با کشور های دیگر کمتر است و عواملی مانند سن دانش آموزان، وضعیت مصرف سیگار و مصرف الکل با خود آزاری ارتباط دارد. برای برنامه ریزی اقدامات پیشگیری مطالعات بیشتر و با نمونه های متفاوت نیاز است.