مقایسه سطح پروتئین شوک حرارتی 70 در مایع سینویال بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید و استئوآرتریت

پروتئین شوک حرارتی اولین بار در سال 1962 توسط Ritossa معرفی شد. وی نشان داد که در اثر حرارت باز آرایی کروماتین حشره میوه به نام buschii Drosophilia ایجاد می شود و نتیجه گیری نمود که ژن های سنتز کننده این ماده در اثر حرارت فعال می شوند لذا آن را پروتئین شوک حرارتی نامید. این پروتئین در سلولهای نرمال وجود داشته و از ایجاد ساختمان فضایی نادرست که در اثر چین خوردن غلط پروتئین ها ایجاد می شود جلوگیری می کند ولی در اثر استرسهای بیولوژیک و مواد شیمیایی سمی و التهاب افزایش یافته در حفاظت سلول در برابر استرس ها مفید است. این پروتئین ها ایمونوژن قوی بوده و می توانند در پاتوژنز بیماری های اتوایمیون مانند دیابت، آرتریت روماتوئید و لوپوس دخیل باشند. در اثر بیماری آرتریت روماتوئید پروسه التهابی مزمنی ایجاد می گردد که منجر به تغییر هموستاز سلولی گردیده و در نهایت باعث آسیب بافتی می گردد. در بافت سینویال ملتهب بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید عوامل استرسور متفاوتی وجود دارد که هر کدام قادر به ایجاد واکنش استرس و نمایش پروتئین شوک حرارتی می شوند. از جمله این عوامل سیتوکینهای پیش التهابی مثل IL-1 TNF-α می باشند که در بروز پدیده التهاب و تخریب نقش دارند. >>>