بررسی فراوانی و شدت رتینوپاتی دیابتی در بیماران بستری شده به علت عوارض غیر چشمی دیابت

رتینوپاتی دیابتی شایع ترین عارضه مزمن دیابت و یکی از مهم ترین و مخرب ترین عوارض آن و شایع ترین علت نابینایی بالغین در سنین 74-25 سال در آمریکا می باشد. احتمال بروز نابینایی در بیماران دیابتی حدود 25 برابر بیشتر از افراد غیر دیابتی می باشد در ایران نیز رتینوپاتی دیابتی عارضه شایعی می باشد. مطالعات اپیدمیولوژیک نشان می دهد که هیپرگلیسمی با افزایش بروز و پیشرفت رتینوپاتی دیابتیک در هر دو نوع دیابت نوع 1 و 2 همراه می باشد. این عارضه با طول مدت ابتلا به دیابت نسبت مستقیم داشته و اغلب در اواخر دهه اول یا دوم پس از شروع دیابت ایجاد می شود. این عارضه با تشخیص و درمان به موقع تا حدود زیادی قابل پیشگیری است. از دیگر علل مهم ناتوانی و مرگ و میر در بیماران دیابتی، نفروپاتی و پای دیابتی هستند که از شیوع بالایی برخوردار می باشد. در مطالعات بسیاری نیز همراهی بین رتینوپاتی با این عوارض اثبات شده است. هدف از این مطالعه تعیین فراوانی و شدت رتینوپاتی دیابتی در بیماران بستری به دلیل عوارض غیر چشمی دیابت و همین طور ارتباط آن با سایر عوارض و ریسک فاکتورهای دیابت است که بیماران به دلیل آن بستری شده اند. >>>