بررسی تشخیصی و درمانی 253 بیمار مبتلا به سندرم کوشینگ در بیمارستان امام خمینی

تجارب گذشته در سندرم کوشینگ، منجر به شناسائی مشکلات تشخیص و درمان آن شده است. هدف این مطالعه، بررسی مشخصات بالینی، روش های تشخیصی و پی گیری بیماران مبتلا به سندرم کوشینگ بعد از جراحی هیپوفیز می باشد. این مطالعه در 253 بیمار با سندرم کوشینگ در سالهای 78-1370 انجام شد. تست های غربالگری تشخیصی، اندازه گیری ACTH، تست دگزامتازون و تصویر برداری در بیماران انجام گردید. نتایج با پاتولوژی به عنوان Gold standard مقایسه گردید. متوسط سنی بیماران 11±32 سال بود. شایع ترین علائم و نشانه های بالینی ضعف عضلانی، هیپرتانسیون، افسردگی و استریا بود. فشارخون بالا در سندرم کوشینگ وابسته به ACTH 78% و در علل غیر وابسته به ACTH در 36% وجود داشت. تست دگزامتازون با دوز بالا در میکروآدنوم های هیپوفیز در 99%، در ماکروآدنوم در 71% و توده های آدرنال در 6/3% مهار شد ولی در کوشینگ اکتوپیک مهاری مشاهده نشد. تست دگزامتازون با دوز بالا، حساسیت 98%، ویژگی 97% و دقت تشخیصی 98% نشان داد. اتیولوژی سندرم کوشینگ در 8/64% موارد بیماری کوشینگ، 8/32% توده های آدرنال و 4/2% کوشینگ اکتوپیک بود. جراحی ترانس اسفنوئیدال در 120 بیمار >>>