صرع واکنشی و بررسی خصوصیات و نتایج درمانی آن

صرع واکنشی وضعیتی است که در آن تشنجات به طور معمول توسط یک محرک خارجی، یا به ندرت توسط یک فرایند ذهنی درونی، برانگیخته می شود. افراد مبتلا به صرع واکنشی فقط در پاسخ به محرک خاصی دچار تشنج شده و تشنج خود به خودی ندارند. این مطالعه با هدف بررسی خصوصیات و نتایج درمان صرع واکنشی انجام شده است.
این مطالعه توصیفی در سالهای 85 – 1375 در بیماران مبتلا به صرع مراجعه کننده به درمانگاه خصوصی مغز و اعصاب دکتر نیکخواه انجام شده است. از بررسی پرونده 9676 بیمار 33 نفر مبتلا به صرع واکنشی بودند که مورد مطالعه قرار گرفتند. مشخصات فردی، نوع تشنج، محرک حمله، خصوصیات نوار مغزی و نوع و نتایج درمان در پرسشنامه جمع آوری گردید. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از آمار توصیفی و جداول توزیع فراوانی پردازش شد.
از بین 33 بیمار، 15 نفر زن و 18 نفر مرد بوده اند (نسبت مرد به زن 2/1 می باشد). 21 نفر (6/63%) در اثر محرک بینایی، 4 نفر (12%) در هنگام جویدن، 3 نفر (9%) در حین ادرار کردن، 3 نفر (9%) درحین محاسبه ریاضی، یک نفر (3 %) درحال بازی شطرنج و یک نفر(3 %) حین حمام با آب گرم دچار تشنج شده اند. سی تی اسکن مغز در تمام بیماران مورد مطالعه طبیعی بود. در صرع با محرک بینایی ابتدا توصیه به حذف و دوری از عامل محرک گردید، که فقط 6 مورد بدین روش کنترل شدند ودر سایرمواردبدلیل عدم امکان حذف عامل محرک، درمان با داروی ضد صرع شروع شد. در مجموع حملات تشنجی در 90 درصد بیماران مبتلا به صرع واکنشی با داروی والپروات سدیم کنترل گردید.
اگر شرح حال تشنجات در پاسخ به محرکهای خاص گزارش گردد، پزشک باید به جزئیات هرچه بیشتری در خصوص ماهیت محرکهای برانگیزاننده، توجه کند. درمان شامل حذف و پیشگیری محرکهای خاص و درمان دارویی می باشد.