بررسی ارتباط لیپیدها، لیپوپروتئین ها و لیپوپروتئین-آبا ابتلا به بیماری عروق کرونر

بیماری عروق کرونر عامل اصلی مرگ و میر در بسیاری از جوامع از جمله در ایران است. مناسب ترین راه برای مقابله با آن شناخت و تعدیل عوامل خطرساز آن است.
هدف از این مطالعه تعیین و مقایسه لیپیدها، لیپوپروتئین ها و لیپوپروتئین-آ[Lp(a)] در مبتلایان به بیماری عروق کرونر و افراد شاهد مراجعه کننده به مرکز تحقیقات قلب و عروق یزد بوده است.
این مطالعه از نوع مقایسه ای بوده و به صورت مقطعی در سال 1383 در مرکز تحقیقات قلب یزد انجام شده است. صد نفر(37 زن و 63 مرد) دچار بیماری عروق کرونر و 92 نفر (58 زن و 34 مرد) بدون عارضه کرونر به عنوان شاهد انتخاب شدند. غلظت کلسترول تام، تری گلیسرید و کلسترول موجود در لیپوپروتئین سنگین (HDL-C) در سرم ناشتا بلافاصله پس از تهیه نمونه با روش های معمول آزمایشگاهی و Lp(a) Apo-A1 و Apo-B100 به روش الکتروایمونواسی اندازه گیری شد. از آزمون های آماری، t–test برای مقایسه لیپیدها و آپولیپوپروتئین ها و U -test برای مقایسه Lp(a) در دو گروه بکار رفت.
کلسترول تام و کلسترول موجود در لیپوپروتئین سبک (LDL-C) در بیماران (به ترتیب 227±35 mg/dl و 147±40 mg/dl) بیش از افراد شاهد (به ترتیب 208±54, p=0.009 و 127±39, p=0.002) بود. در دو گروه بین تری گلیسرید، HDL-C و Apo-A1 اختلاف معنی دار نبود ولی Apo-B100 در بیماران (1.25±0.40 g/L) به طور معنی دار بالاتر از گروه شاهد (1.13±0.36, P=0.033) بود. Lp(a) در گروه بیمار بالاتر از گروه شاهد بدست آمد ولی این اختلاف تنها در زن ها معنی دار بود (P=0.016).
کلسترول و لیپوپروتئین های غنی از کلسترول همراهی بیشتری با بیماری عروق کرونر دارند. ممکن است که این لیپید و لیپوپروتئین های ناقل آن عوامل خطرساز مؤثرتری در برخی از نواحی ایران باشند.