ارتباط چاقی با برخی رفتارهای تغذیه ای در دختران دبیرستانی شهر کرمان

چاقی از مشکلات تغذیه ای به شمار می رود که به واسطه توسعه شهرنشینی، تغییر در شیوه زندگی و الگوهای مصرف غذایی و کاهش فعالیت بدنی پدیدار گشته است. چاقی در دوران کودکی و نوجوانی می تواند منجر به بروز بیماری های مزمن همچون دیابت، اختلالات قلبی و عروقی، فشار خون و انواع سرطان در سنین بالاتر گردد. هدف از این بررسی مطالعه ارتباط چاقی با برخی رفتارهای تغذیه ای در بین دانش آموزان دبیرستان های دخترانه شهر کرمان است. این بررسی یک مطالعه مورد شاهدی است که در آن نمونه ها به روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای، از دبیرستان های دخترانه شهر کرمان انتخاب شدند. این بررسی بر روی 84 دانش آموز چاق و 253 شاهد انجام گرفت. ملاک چاقی، نمایه توده بدن (Body Mass Index-BMI) مساوی و یا بیشتر از صدک 95 بر اساس استاندارد (Center for Disease Control) CDCبود. برای تعیین BMI از اندازه گیری قد و وزن با قدسنج با دقت 1 سانتیمتر و ترازوی دیجیتال SECA با دقت 0.1 کیلوگرم استفاده شد. بررسی رفتارهای تغذیه ای با استفاده از پرسشنامه عمومی انجام شد. میانگین دفعات مصرف وعده های اصلی غذایی و میان وعده در دو گروه تفاوت معنی داری را نشان داد (P=0.003، P=0.0001). به این معنی که مصرف بیشتر وعده های اصلی غذایی در گروه شاهد نسبت به گروه مورد عامل محافظ مناسبی در برابر چاقی محسوب می گردد و مصرف بیشتر میان وعده ها در گروه مورد نسبت به شاهد اثر معکوس نشان می دهد. هر چند میانگین دفعات مصرف صبحانه در گروه شاهد بیشتر از گروه مورد بود، ولی تفاوت معنی داری مشاهده نشد. در دو گروه از جهت مصرف غذای آماده خارج از منزل, ترجیح غذایی, سرعت غذا خوردن و انجام کار دیگر به هنگام غذا خوردن تفاوت معنی داری مشاهده نشد.
مطالعه حاضر نشان می دهد برخی رفتارهای تغذیه ای که در بین دانش آموزان دبیرستانی شهر کرمان مورد بررسی قرار گرفته است می تواند با چاقی نوجوانان ارتباط داشته باشد. البته ذکر این نکته نیز ضروری است که برای بررسی دقیق تر این ارتباطات نیاز به مطالعاتی است که با بررسی کل انرژی دریافتی، محتوای کالری وعده صبحانه، فعالیت بدنی و دیگر عوامل تاثیر گذار، طراحی و اثر این عوامل کنترل شده باشد.