بررسی بی خوابی در انشجویان دانشگاه علوم پزشکی کردستان

اختلال در ریتم خواب علاوه بر تهدید سلامت انسان، در کارکردهای اجتماعی نیز خدشه وارد نموده و باعث ناهنجاری های روانی- اجتماعی بسیار می گردد. به نظر می رسد برخی گروه های ویژه بیشتر دچار بی خوابی می شوند، که در میان این گروه ها، دانشجویان گروه پزشکی و پیرا پزشکی نیازمند توجه ویژه هستند.
این مطالعه یک مطالعه مقطعی (توصیفی- تحلیلی) بود. حجم نمونه 244 نفر بودند که با روش نمونه گیری تصادفی سیستماتیک وارد مطالعه شدند. ابزار جمع آوری داده ها یک پرسشنامه محقق ساخته جهت غربالگری وضعیت بی خوابی بر اساس معیارهای DSM-IV بود. پس از مراجعه حضوری به نمونه ها و کسب رضایت آنها جهت شرکت در مطالعه پرسشنامه ها تکمیل گردید. داده ها پس از جمع آوری با استفاده از آمار توصیفی و تحلیلی و استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون آماری مجذور کای مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
3/37٪ نمونه ها مذکر و 7/62٪ مونث بودند. میانگین سنی نمونه ها 6/2±01/22 سال بود. رابطه معنی داری بین سن و جنس و وجود بی خوابی در نمونه ها دیده نشد. در کل 4/57٪ از نمونه ها دارای مشکل بی خوابی بودند که از این تعداد 7/66٪ ساکن خوابگاه و 8/36٪ ساکن منزل شخصی بودند که این اختلاف از نظر آماری معنی دار بود (001/0p<). بیشترین نوع بی خوابی ذکر شده اشکال در به خواب رفتن بود که در 4/76٪ نمونه های دارای مشکل بی خوابی ذکر شد. بیشترین عامل زمینه ساز بی خوابی در نمونه ها اضطراب با 35٪ بود. بین وجود بی خوابی و رشته تحصیلی رابطه معنی داری دیده شد (01/0p<). بین افزایش مدت اقامت در خوابگاه و میزان بی خوابی در افراد، رابطه معنی داری وجود داشت (01/0p<). اما بین افزایش تعداد هم اتاقی ها و بی خوابی رابطه معنی دار دیده نشد.
با توجه به شیوع بالای بی خوابی در دانشجویان در مطالعه حاضر، لازم است با شناسایی و رفع معضلات و مسائل تاثیرگذار در آسایش فکری و جسمی این دانشجویان خصوصا دانشجویان ساکن در خوابگاه ها در جهت بهبود پیشرفت تحصیلی دانشجویان اقدام نمود.