سطح بندی پایداری توسعه روستایی، مطالعه موردی بخش هیر

امروزه با توجه به اهمیت همه جانبه ای که پایداری به عنوان پارادایم حاکم در موضوع توسعه به دست آورده، پرداختن به توسعه پایدار روستایی کاری در خور توجه ویژه است. در این زمینه شاخص سازی متناسب با مکان/ فضا و ایجاد چارچوبی برای طرح معرف ها می تواند بحث جدیدی را مطرح سازد. این بحث جدید در قالب فرضیه هایی چون: 1- پایداری روستاهای بخش هیر نامطلوب است و 2- توزیع جغرافیایی شدت پایداری روستاهای بخش هیر از عامل وضعیت محیطی بیش از عوامل انسانی تبعیت می کند، مطرح است. در این تحقیق با نگرش اندام وار به توسعه پایدار و با شاخص سازی بر اساس خصوصیات نظام های پایدار در قالب ماتریس اندام وار توسعه پایدار با روش شناختی توصیفی- تحلیلی و در نظر گرفتن 85 معرف و گردآوری اطلاعات ثانویه و همچنین تولید اطلاعات از طریق پرسشنامه به ارزیابی و سطح بندی پایداری توسعه روستاهای بخش هیر با تکنیک های بارومتری و تحلیل های فضایی نظام های اطلاعات جغرافیایی اقدام شده است. نتایج تحقیق حاکی از وضعیت نامطلوب پایداری در منطقه مطالعه شده است. در این منطقه وضعیت توسعه به نحوی است که اغلب سکونت گاه ها در طبقه متوسط قرار می گیرند. در خصوص عوامل مؤثر در توسعه پایدار با تجزیه و تحلیل آماری (تحلیل واریانس) بر روی پنج عامل وضعیت طبیعی، فاصله تا مرکز بخش، جمعیت، اشتغال و باسوادی، مشخص شد که عامل وضعیت طبیعی و جمعیت روستاها بیشترین همبستگی را با پایداری توسعه روستایی دارد. کلید واژه ها: سطح بندی، توسعه پایدار، روستا، بخش هیر