بررسی الگوی مقاومت به سیپروفلوگساسین بر روی باکتری های گرم منفی جدا شده از کشت ادرار کودکان

عفونت های ادراری رخداد نسبتا شایعی در کودکان است. سیپروفلوگساسین، آنتی بیوتیک بالقوه موثری در درمان عفونتهای ادراری اطفال به شمار می رود. گر چه سیپروفلوگساسین بطور وسیعی در درمان عفونت های ادراری بزرگسالان مورد استفاده قرار می گیرد، اما اطلاعات نسبتا کمی در مورد کاربرد و میزان حساسیت آن در کودکان وجود دارد و ظهور سوش های مقاوم به سیپروفلوگساسین اهمیت خاصی دارد. این مطالعه وضعیت کنونی مقاومت باسیلهای گرم منفی جدا شده از نمونه های ادراری را به طور آزمایشگاهی در مرکز پزشکی کودکان تبریز نسبت به سیپروفلوگساسین مورد بررسی قرار داده و با آنتی بیوتیک های دیگر مورد مقایسه قرار می دهد.
در یک پژوهش آینده نگر 213 باکتری از بیماران مبتلا به عفونتهای ادراری در آزمایشگاه مرکز پزشکی کودکان تبریز در سال 83-82 جمع آوری شد. سپس آنتی بیوگرام به روش دیسک دیفیوژن (کریبی- بوثر) نسبت به سیپروفلوگساسین انجام شد و با داروهای آمپی سیلین، کوتریموکسازول، جنتامایسین، نیتروفورانتوئین، نالیدیکسیک اسید و آمیکاسین مورد مقایسه قرار گرفت. میانگین سنی بیماران مورد مطالعه 4.5 سال بود. در طی 9 ماه از 213 بیمار مورد مطالعه 59% مونث و 41% مذکر بودند. سوشهای جدا شده از ادرار عبارت بودند از 169 (79%) اشریشیا کلی، 19 کلبسیلا پنومونیه، 11 انتروباکتر کلواکه، 9 پزودوموناس آئروژینوزا، 3 کلبسیلا اکسی توکا و 2 مورد پروتئوس میرابیلیس.
مقاومت به آمپی سیلین 203 مورد (95%)، کوتریموکسازول 139 (64.7%)، جنتامایسین 86 (40%)، نیتروفورانتوئین 57 (26.7%)، نالیدیکسیک اسید 48 (22.5%)، آمیکاسین 39 (18.3%) و سیپروفلوگساسین 10 (4.3%) بود.
با مقایسه نتایج الگوی حساسیت و مقاومت داروئی سیپروفلوگساسین با داروهای رایج در درمان عفونت های ادراری و مطالعاتی که در زمینه بی خطر بودن مصرف آن وجود دارد می توان نتیجه گرفت که این دارو می تواند جایگزینی شایسته ای برای درمان عفونت های ادراری کودکان باشد. مقاومت به سیپروفلوگساسین در این منطقه، تنها در مورد اشریشیا کلی (4.3%) مشاهده شد.