تاثیر تخریب اعصاب سروتونرژیک در هسته های راف خلفی و میانی بر روی بروز تحمل به اثر ضد دردی مرفین در موش صحرائی نر

هدف از این مطالعه، بررسی نقش سیستم سروتونرژیک مرکزی در بروز تحمل به اثر ضد دردی مرفین بود.
آزمایشات بر روی رت های ویستار نر بالغ در محدوده وزنی 250-200 گرم انجام گرفت. در یک گروه از رت ها (گروه کنترل) (n=8)، روزانه (5mg/kg) مرفین به صورت داخل صفاقی تزریق شده و آزمون صفحه داغ 30 و 60 دقیقه پس از تزریق صورت می گرفت و نتایج به صورت زمان تاخیر در پاسخ (Latency Time) ثبت می گردید. در گروه های sham و تست متعاقب بیهوشی، کانول گذاری در داخل هسته های راف خلفی یا میانی با استفاده از دستگاه استریوتاکس انجام گرفت. سپس در گروه های sham 30 دقیقه بعد از تزریق داخل صفاقی (10 mg/kg) دزیپرامین، 1ml از حامل 7 و 5- دی هیدروکسی تریپتامین (5, 7-DHT) و در گروه های تست 4mg/1ml از 5, 7-DHT با سرعت0.5ml/min از طریق کانول رهبر به داخل هسته ها تزریق صورت گرفته و تزریقات روزانه مرفین و آزمون صفحه داغ 5 روز بعد از آن شروع شد. در انتهای تمامی آزمایشات نیز رنگ آمیزی هسته ها و بررسی صحت محل کانول گذاری انجام گرفته شد.
نتایج بدست آمده نشانگر این بودند که در گروه های دست نخورده و کنترل زمان بروز تحمل به اثر ضد دردی مرفین 10 روز بعد از شروع تزریقات روزانه مرفین حاصل شد، در حالیکه در رت های دریافت کننده 5,7-DHT در DRN و MRN این زمان به ترتیب در 19 و 21 روز بعد از تزریق مرفین مشاهده شد. بعد از تجزیه و تحلیل نتایج بدست آمده از آزمایشات، تفاوتهای آماری معنی داری بین نتایج گروه های تست با کنترل (p<0.001) یا(p<0.05) sham بدست آمد. پس تخریب اعصاب سروتونرژیک هسته های راف خلفی و میانی در رت قادر به ایجاد تاخیر در بروز تحمل به مرفین گشته است.
بنابراین می توان چنین نتیجه گیری کرد که تخریب مرکزی اعصاب سروتونرژیک در هسته راف، با به تاخیر انداختن بروز تحمل به اثرات بی دردی مرفین، نیاز به افزایش دوز مرفین برای اخذ اثرات ضد دردی اولیه را می کاهد.