مقایسه دقت رادیوگرافی دیجیتال با رادیوگرافی معمولی در ارزیابی طول کانال های انحنادار

هدف اصلی درمان ریشه پاکسازی و شکل دهی کامل کانال تا ناحیه تنگ شدگی اپیکالی و پر کردن سه بعدی آن می باشد. برای اندازه گیری طول دندان از روش های متعددی استفاده می شود که رایجترین آنها رادیوگرافی (معمولی و دیجیتال) است. رادیوگرافی دیجیتال در بسیاری موارد از جمله کاهش دوز دریافتی توسط بیمار و بهداشت اشعه، امکان تغییر کنتراست و کیفیت تصاویر، توانایی ذخیره تصویر در رایانه و انتقال آن به سایر مراکز، عدم نیاز به فیلم، مراحل ظهور و ثبوت و آماده شدن سریع تصویر، نسبت به رادیوگرافی معمولی ارجح است. مطالعه حاضر با هدف مقایسه دقت رادیوگرافی دیجیتال و معمولی در ارزیابی طول کانال های انحنادار در دندانهای مولر اول فک پایین انجام شد.
در این مطالعه که به روش بررسی تست ها انجام شد، 40 دندان مولر اول فک پایین کشیده شده انسان که انحنای ریشه داشتند، انتخاب شدند. نمونه ها به دو گروه با انحنای کمتر از 25 درجه و بیشتر از 25 درجه تقسیم شدند؛ سپس همه نمونه ها در بلوک های گچی ثابت شدند و طول کانال با استفاده از سیستم رادیوگرافی دیجیتال و رادیوگرافی معمولی اندازه گیری شد. اطلاعات به دست آمده با استفاده از تحلیل رگرسیون و ضریب همبستگی مورد ارزیابی قرار گرفت و P<0.05 به عنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شد.
دقت رادیوگرافی معمولی در کانال های با انحنای کمتر از 25 درجه، بیشتر از رادیوگرافی دیجیتال و در کانال های با انحنای بیشتر از 25 درجه، کمتر از رادیوگرافی دیجیتال بود؛ اما از نظر آماری هیچ گونه اختلاف معنی داری بین دو روش رادیوگرافی دیجیتال و معمولی در تخمین طول کانال های انحنا دار وجود نداشت.
امروزه کیفیت تصاویر تهیه شده با استفاده از رادیوگرافی دیجیتال برای تخمین طول کانال های انحنادار از نظر میزان دقت با رادیوگرافی معمولی قابل مقایسه است.