ارتباط میان تعداد مست سل ها و غلظت هیستامین با حضور IgE در ضایعات مزمن پری اپیکال

با توجه به حضور قابل توجه عوامل سیستم ایمنی در ضایعات مزمن پری‎اپیکال احتمال دخالت پاسخ های دفاعی بدن بویژه در قالب واکنش های ازدیاد حساسیت، در پاتوژنز این ضایعات مطرح می‎شود. تاکنون براساس منابع موجود از بین عوامل مهم دخیل در واکنش ازدیاد حساسیت تیپ I، فقط به بررسی یکی از این عوامل پرداخته شده، بنابراین این تحقیق با هدف بررسی ارتباط میان درصد مست‎سل‎ها و غلظت هیستامین با حضور‎ IgE در ضایعات مزمن پری‎اپیکال دندان انسان انجام پذیرفت.
برای انجام این تحقیق تحلیلی، از بین بیماران مراجعه کننده به بخش های بیماری های دهان، اندودنتیکس، جراحی دهان، فک و صورت دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی و درمانگاه ها در مجموع 40 نمونه ضایعه پری‎اپیکال از 39 بیمار جمع آوری گردید. پس از خارج ساختن نمونه ها ضمن جراحی، نمونه ها به دو نیمه تقسیم شدند. نیمی از نمونه ها مورد کشت 3 روزه بافتی قرار گرفته، سپس جهت تعیین حضور و غلظت IgE، هیستامین و اینترلوکین-6 (IL-6)در مایع رویی کشت از روشSandwich Enzyme Linked Immuno-Sorbent Assay (ELISA) استفاده شد. نیمی دیگر جهت تعیین درصد مست‎سل‎ها به بخش پاتولوژی دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی فرستاده شدند. جهت انجام آنالیزهای آماری از آزمون های آماری غیر پارامتری Mann Whitney U و تعیین ضریب همبستگی Spearman استفاده شد.
میانگین درصد مست‎سل‎ها در گروه مورد حدود 02/7±25/10و در گروه شاهد حدود 09/4±9/6 از کل سلول‎های التهابی برآورد شد. میانگین غلظت هیستامین در گروه مورد حدود 67/9±1/9 و در گروه شاهد حدود 46/4± 93/5 نانوگرم/ میلی‎لیتر برآورد شد. همچنین با انجام آنالیزهای آماری مشخص ‎شد که بین ‎دو گروه مورد مطالعه از لحاظ ‎درصد مست‎سل‎ها و غلظت هیستامین اختلاف آماری معنی‎داری وجود ندارد. ضمن آنکه بین درصد مست‎سل‎ها و حضور IgE و بین غلظت هیستامین و حضور IgE به همبستگی آماری معنی‎داری برخورد نشد.
براساس یافته های بدست آمده از این تحقیق چنین نتیجه گیری می‎شود که نظر به عدم همراهی معنی‎دار مست‎سل‎ها و هیستامین با IgE در ضایعات مزمن پری‎اپیکال فرض دخالت داشتن واکنش ازدیاد حساسیت تیپ I (آلرژی)در پاتوژنز این ضایعات کمرنگ می‎شود.