مقایسه ترابکولکتومی + میتومایسین C و کار گذاری دریچه احمد در درمان گلوکوم آفاکی کودکان

مقایسه نتایج و عوارض جراحی ترابکولکتومی + میتومایسین C (MMC) و کارگذاری دریچه احمد (Ahmed) در درمان گلوکوم آفاکی در بیماران 16 ساله یا کوچک تر به دنبال جراحی آب مروارید مادرزادی.
روش پژوهش: در این کارآزمایی بالینی تصادفی، 30 چشم دچار گلوکوم آفاکی از 28 بیمار که در آن ها فشار داخل چشمی (IOP) با درمان دارویی (حداقل دو دارای ضد گلوکوم موضعی) تحت کنترل نبودند؛ به طور تصادفی در یکی از دو گروه جراحی ترابکولکتومی + MMC و یا کارگذاری دریچه احمد (AGI) قرار گرفتند. بیماران در صورت وجود سابقه هر گونه جراحی داخل چشمی به جز جراحی آب مروارید، آب مروارید در زمینه زجاجیه اولیه هایپرپلاستیک مداوم (PHPV) و یا عفونت های داخلی رحمی و پی گیری کوتاه تر از 6 ماه، از مطالعه خارج شدند. نتیجه عمل به صورت موفقیت کامل (5

یافته ها

پانزده چشم از 13 کودک با سن متوسط 9.1±4.1 سال (1.5-16 سال)، تحت جراحی ترابکولکتومی +MMC و 15 چشم از15 کودک با سن متوسط 10.9±5.1 سال تحت جراحی AGI قرار گرفتند. میانگین طول مدت پی گیری در گروه ترابکولکتومی +MMC برابر 14.8±11 ماه و در گروه AGI برابر 13.1±9.7 ماه بود. میزان موفقیت کامل، نسبی و کلی در گروه ترابکولکتومی +MMC به ترتیب 33.3 درصد، 40.0 درصد و 73.3 درصد و در گروه AGI به ترتیب 20 درصد، 66.7 درصد و 86.7 درصد بود (P=0.361). میزان عوارض در گروه ترابکولکتومی +MMC برابر 40.0 درصد و در گروه AGI برابر 26.7 درصد بود (P=0.439). شایع ترین عارضه در هر گروه، افیوژن مشیمیه و شایع ترین علت شکست، غیر فعال شدن بلب در گروه ترابکولکتومی +MMC، و خون ریزی فوق مشیمیه ای در گروه AGI بود.

نتیجه گیری

به نظر می رسد که میزان موفقیت و عوارض روش های جراحی ترابکولکتومی +MMC و AGI به عنوان اولین اقدام جراحی در درمان گلوکوم آفاکی کودکان، تفاوت قابل توجهی ندارند و جراح، با توجه به وضعیت ملتحمه و تجربه خود می تواند یکی از این دو روش را انتخاب نماید.