بررسی حساسیت باکتری های شایع جدا شده از عفونت های ادراری در برابر آنتی بیوتیکهای رایج طی سال های 1377 تا 1384

عفونت های ادراری از شایعترین عفونت های باکتریائی انسان بوده و در صورت عدم درمان به موقع و مناسب می توانند عواقب خطر ناکی داشته باشند. امروزه افزایش روزافزون مقاومت باکتری ها به آنتی بیوتیک ها از مشکلات پیش روی علم پزشکی می باشد. در دسترس بودن اطلاعات جدید از الگوی حساسیت باکتری ها و آشنایی با مقاومت های رایج در بین باکتری های محلی می تواند در جهت اتخاذ تدابیر درمانی مناسب کمک کند و بویژه می تواند در درمانهای تجربی متضمن موفقیت های درمانی بهتر باشد. هدف از مطالعه حاضر بررسی میزان مقاومت باکتری های عامل عفونت های ادراری به آنتی بیوتیک های رایج در طی سال های 77 تا84 بود. نمونه ادرار بیماران بستری و سرپایی مراجعه کننده به آزمایشگاه بیمارستان شبستر در محیط های کشت بلاد آگار و (Eosin Methylen Blue)EMBآگار کشت داده شدند. باکتری های جدا شده با استفاده از تستهای مرسوم و استاندارد میکروب شناسی تعیین هویت شدند. سپس آزمایش تعیین حساسیت آنتی بیوتیکی به روش دیسک آگار دیفیوژن نسبت به آنتی بیوتیکها انجام شد. از مجموع 9495 نمونه مورد آزمایش 1821 نفر (1/19%) مبتلا به عفونت ادراری بودند. بیش از 83% از باکتری های جدا شده متعلق به فامیل انتروباکتریاسه بود. بیشترین میزان مقاومت در برابر آمپی سیلین (3/85%) و کمترین میزان مقاومت مربوط به آمیکاسین (6/6%) و سیپروفلوکساسین (2/10%) بدست آمد. بررسی الگوی حساسیت به آنتی بیوتیک ها در طی سال های مورد مطالعه بیانگر افزایش میزان مقاومت در بین باکتری های ایجاد کننده عفونت های ادراری بود که این امر در مورد جنتامایسین، سفالوتین و آمپی سیلین کاملا مشهود بود. نتایج این مطالعه تاکید مجددی در توجه به نتایج تست های حساسیت باکتری ها در برابر عوامل ضد میکروبی می باشد تا با انتخاب آنتی بیوتیک های مناسب علاوه بر درمان موثر، از افزایش مقاومت داروئی جلوگیری شود.