مقایسه تاثیر تزریق داخل هیپوکامپ انسولین بر تثبیت حافظه در موش های سفید بزرگ نر سالم و دیابتی

دیابت قندی یکی از شایعترین بیماری ها در جهان است. بروز بالای برخی اختلالات در اعمال شناختی و حافظه در بیماران دیابتی سبب شده است که در سالهای اخیر مطالعات بیشتری در زمینه تاثیر انسولین بر سیستم عصبی صورت بگیرد. برخی شواهد حاکی از این است که گیرنده های انسولین با تراکم زیاد در برخی نواحی از سیستم عصبی شامل قشر مغز، پیاز بویایی، هیپوکامپ، مخچه و هسته های هیپوتالاموس وجود دارند. اما موارد گزارش شده در ارتباط با تاثیر انسولین بر حافظه تا حدودی ضد و نقیض بوده و نیاز به مطالعه بیشتر در این زمینه است. با توجه به اینکه هیپوکامپ ناحیه ای مهم در مغز برای تشکیل حافظه است از اینرو در این مطالعه سعی بر این است که با تزریق موضعی انسولین در ناحیه CA1 هیپوکامپ اثر آنرا در تشکیل حافظه بررسی شود.

پنجاه رت نر نژاد ویستار به 5 گروه برابر تقسیم شدند.1.گروه کنترل 2.گروه شاهد 3. گروه انسولین 4.گروه دیابتی- سالین5.گروه دیابتی-انسولینی. در گروه 4 و 5 رتها با تزریق mg/kg50 استروپتوزوسین دیابتی شده ودر دو گروه ده تایی مطالعه شدند. در تمام گروه ها بجز گروه کنترل دو کانول بصورت دوطرفه در ناحیه CA1 هیپوکامپ توسط دستگاه استریوتاکسی کاشته شد. یادگیری با استفاده از اجتناب غیر فعال تست ومابین گروه ها مقایسه شد.

نتایج بدست آمده نشان می دهد که گروه انسولین نسبت به گروه کنترل وشاهد میزان تاخیر بیشتر و زمان ماندگاری کمتر در محفظه تاریک داشتp< 0.05) (. گروه دیابتی-انسولینی نسبت به گروه دیابتی-سالینی تفاوت معنی داری از نظر میزان تاخیر نداشت.

نتایج این مطالعه نشان می دهد که انسولین در رتهای سالم باعث تسهیل حافظه می شود. اما در رتهای دیابتی فاقد چنین اثری است. افزایش اجتناب در رتهای دیابتی نسبت به رتهای سالم نشان می دهد که احتمالا واکنش موشهای سفید بزرگ دیابتی نسبت به محیط جدید تشدید شده است و یا حساسیت به درد ناشی از شوک الکتریکی در این حیوانات افزایش یافته است.