مقایسه اثر مصرف متناوب دیازپام با مصرف مداوم فنورباربیتال در پیشگیری از عود تشنج ناشی از تب

با توجه به شیوع نسبتا بالای تشنج ناشی از تب و به لحاظ اینکه در صورت عدم پیشگیری تشنج ممکن است حالت عودکننده داشته باشد و از طرف دیگر با در نظر گرفتن مشکلات و عوارض ناشی از پیشگیری با فنوباربیتال در این بیماران، جهت ارائه روشی کم هزینه تر، مناسب تر و با عوارض جانبی کمتر برای پیشگیری از عود تشنج ناشی از تب، این تحقیق در بخش اطفال بیمارستان شهید بهشتی کاشان انجام شد.
این تحقیق یک مطالعه تجربی و از نوع کارآزمایی بالینی می باشد که بر روی 100کودک مبتلا به تشنج ناشی از تب صورت گرفت. بیماران بعد از همانندسازی به دو گروه 50 نفری تقسیم شدند. به یک گروه در موقع تب دیازپام خوراکی به میزان 8/0 میلی گرم به ازاء هر کیلوگرم روزانه در سه دوز منقسم تجویز شد (گروه مورد) و در گروه دیگر فنورباربیتال خوراکی به میزان 5 میلی گرم به ازاء هرکیلوگرم روزانه به طور مداوم تجویز شد (گروه شاهد). بیماران هر 2ماه یک بار به مدت 6ماه از نظر عود تب و تشنج پیگیری شدند.
از 100بیمار مورد مطالعه 39% مونث و 61% مذکر بودند. میزان عود در گروه تحت درمان با دیازپام 6% و در گروه تحت درمان با فنوباربیتال 14% بود که طبق آزمونهای آماری انجام شده اختلاف معنی داری در میزان اثر دودارو وجود نداشت(N.S).
نتیجه گیری و توصیه ها: باتوجه به اینکه اثر دیازپام در جلوگیری از عود تشنج ناشی از تب بیشتر از فنوباربیتال و عوارض جانبی آن کمتر است به نظر می رسد استفاده از این دارو جهت پیشگیری از عود تشنج ناشی از تب مناسب تر باشد.