بررسی سن یائسگی در زنان استان مازندران، سال 1381

یائسگی یکی از چهار بحران زندگی زنان است که آنان را مستعد تغییرات هورمونی موثر، قوی، ثابت و دائمی می کند، بنابراین تعیین سن یائسگی و عوامل موثر بر آن از اهمیت ویژه ای برخوردار است.
این بررسی یک مطالعه توصیفی است و جامعه مورد مطالعه را کلیه زنان شهری و روستائی استانمازندران تشکیل می دهد که حداقل یک سال از قطع قاعد گی آن ها گذشته و به طور طبیعی یائسه شده اند. نمونه گیری با مراجعه به درب منزل3036 زن یائسه به صورت خوشه ایچند مرحله ای انجام شد. اطلاعات مربوط به مشخصه های دموگرافیک، آنتروپومتریک، تولید مثل، قاعدگی، شیردهی، سن یائسگی مادر و خواهران و استرس های دریافت شده از طریق پرسشنامه جمع آوری گردید. وزن، قد و فشار خون اندازه گیری شد و داده ها با استفاده از فرمول های آماری آنالیز واریانس، کای دو، رگرسیون و آزمون t تجزیه و تحلیل شد.
میانگین سن یائسگی در نمونه های مورد پژوهش37/4 ± 93/47 سال بود و7/3 درصد زنان قبل از 40 سالگی یائسه شده بودند. آزمون های آماری ارتباط معنی داری بین سن یائسگی با تحصیلات، وضعیت اقتصادی،BMI، چپ دستی، سید بودن، استفاده از روش های هورمونی ضد بارداری، تاریخچه قاعدگی و استرس های دریافت شده در گروه زنان با یائسگی زودرس و دیررس نشان نداد، ولی ارتباط بین سن یائسگی با شغل، تعداد حاملگی ها، سن آخرین حاملگی، سن یائسگی مادر و خواهران معنی دار بود (05/0P<). همچنین این تحقیق نشان داد که اختلاف آماری معنی داری بین سن یائسگی در شهرستان های مختلف استان مازندران وجود دارد.
با توجه به پایین بودن میانگین سن یائسگی در این تحقیق و دیگر تحقیقات داخل کشور نسبت به کشورهای صنعتی و عوارض ناشی از پایین بودن سن یائسگی توصیه می گردد درمانگاه های مخصوص برای زنان یائسه احداث و آگاهی ها و خدمات بیش تری به آنان داده شود.