بررسی ارزش تشخیصی اندازه گیری پوستی بیلی روبین در نوزادان بیمار

زردی نوزادی (Neonatal Icter) یکی از شایع ترین بیماری های دوره نوزادی است وممکن است منجر به عوارض مهم وجبران ناپذیری مانند کرن ایکتروس (Kern Icterus) گردد. برای پی بردن به مقدار بیلی روبین و برخورد درمانی مناسب با این بیماران لازم است از نوزاد، خون گیری و در برخی موارد، خون گیری های مکرر به عمل آید که منجر به عوارضی مثل عفونت، کم خونی، درد و... می شود. لذا یافتن روشی که بتوان بدون خون گیری، میزان بیلی روبین بیمار را تعیین نمود (Non invasive measurement)؛ همواره مورد نظر محققان بوده است. هدف از این تحقیق مقایسه مقادیر به دست آمده ازروش اندازه گیری پوستی بیلی روبین (‍Transcutaneous-Billirubinometry)[TCB] با مقادیر سرمی بیلی روبین [SB] در نوزادان بیمار می باشد.
این تحقیق از نوع کارآزمایی بالینی بوده و از روش نمونه گیری ساده استفاده شده است. در این مطالعه، نوزادان بستری شده در بخش های نوزادان وNICU که بیمار بوده واز نظر بالینی، اندیکاسیون اندازه گیری بیلی روبین را داشتند، مورد بررسی قرارگرفتند.پس از آموزش های لازم و یکسان سازی نحوه تعیین TCB، میزان آن در ناحیه پیشانی نوزادان تعیین شد؛ همچنین بیلی روبین سرم نیز به روش معمول (دیازو) تعیین گردید.
از مجموع 105 مورد اندازه گیری TCB و SB، 5/49 درصد مذکر و 5/50 درصد مونث بودند. سن حاملگی مادر 68/3 ± 53/31 هفته ووزن تولد 50/778 ± 80/1905 گرم بود. 6/76 درصد در زمان نمونه گیری تحت فتوتراپی بوده و1/18 درصد، تعویض خون شده بودند. ضریب همبستگی کلی SBوTCB؛ 686/0 به دست آمد که در جنس مونث (750/0)، وزن تولد بین 1500 تا 2500 گرم (724/0)، سن حاملگی بین 32 و36 هفته (821 /0) وعدم دریافت فتوتراپی (699/0)، این همبستگی بیش تر بود.
مطالعه ما نشان داد که همبستگی قابل قبولی بین مقادیر به دست آمده از روش اندازه گیری پوستی بیلی روبین (TCB) و مقادیر سرمی بیلی روبین (SB) در نوزادان بیمار وجود داشته ومی توان از آن برای غربالگری استفاده نمود.