بررسی فراوانی اوستئودیستروفی کلیوی در بیماران همودیالیزی بیمارستان فاطمه زهرا ساری در سال 1377

اوستئودیستروفی کلیوی نشاندهنده عوارض اسکلتی در مراحل انتهایی بیماری مزمن کلیوی است. از آنجا که امروزه اکثر بیماران با استفاده از روش های نگهدارنده و دیالیز به مدت طولانی زنده می مانند در تعداد زیادی از آنها انواعی از گرفتاری استخوانی دیده می شود که در صورت عدم درمان برای بیماران عوارضی را به وجود می آورد. این بررسی به منظور تعیین میزان شیوع عارضه فوق در بیماران مبتلا به نارسایی مزمن کلیوی تحت درمان با همودیالیز مراجعه کننده به بیمارستان حضرت فاطمه زهرا ساری در سال 1377 صورت گرفته است.
تحقیق به روش توصیفی بر روی 41 بیمار مبتلا به نارسایی کلیه که به طور مداوم تحت همودیالیز (هفته ای سه بار و هر بار به مدت 4 ساعت) قرار داشتند و پس از توضیح طرح حاضر به همکاری شدند، صورت پذیرفت. برای هر بیمار 9 کلیشه رادیوگرافی از دست ها، رخ قفسه سینه، رخ لگن، نیم رخ جمجمه، رخ و نیم رخ فقرات کمری، و رخ زانوها تهیه گردید و توسط رادیولوژیست مورد بررسی قرار گرفت.
از 41 فرد مورد بررسی 22 نفر مرد (54درصد) و 19 نفر زن (46درصد) با میانگین سنی 49 سال و محدوده سنی 16 تا 70 سال بودند. تعداد 23 نفر (56درصد) از مجموع 41 فرد مورد بررسی تغییرات رادیولوژیک به نفع اوستئودیستروفی را نشان دادند که از این تعداد 61درصد مرد و 39درصد زن بودند.
میزان شیوع اوستئودیستروفی کلیوی در بیماران همودیالیزی بیمارستان حضرت فاطمه زهرا نسبتا بالا می باشد. توصیه می شود برنامه غربالگری در جمعیت های در معرض خطر ابتلا به بیماری مزمن کلیوی به منظور تشخیص به موقع انجام گیرد تا ضمن پیشگیری از بروز نارسایی کلیوی از بروز عوارض آن نیز پیشگیری به عمل آید.