بررسی سرواپیدمیولوژیک عفونت هلیکوباکترپیلوری در

مطالعه بر روی 400 دانش آموز که بطور تصادفی از سه مقطع تحصیلی دبستان، راهنمایی و دبیرستان انتخاب شده بودند انجام شد. از هرفرد ابتدا مشخصات شامل سن، جنس، منطقه شهری، وضعیت اجتماعی- اقتصادی (شامل موارد شغل پدر، تحصیلات والدین، نحوه تصرف واحد مسکونی، سطح زیربناء، تعداد افراد خانواده، محل اقامت درشهر، آب مصرفی و نحوه اداره مدرسه) درفرم اطلاعاتی ثبت گردید. سپس بر روی نمونه سرم آنها، وجود آنتی بادی ضد هلیکوباکترپیلوری از نوع IgG با روش الیزا و کیت HPG Screen شرکت Genesis.Diagnostic انگلستان بررسی شد ونتایج با برنامه آماریSPSS وآزمون کای دو بدست آمد و از آمار توصیفی و ضریب همبستگی پیرسون برای نمایش داده ها استفاده شد.

شیوع عفونت H.P % 2/19 (با فاصله اطمینان % 95، 2/21 – 2/17) بوده است که با بالا رفتن سن افزایش نشان می دهد. بین شیوع عفونت باسن یا مقطع تحصیلی(2 00/0›P)، وضعیت اجتماعی- اقتصادی(4 0/0›P)، سواد پدر (2 0/0›P)، سواد مادر(6 00/0›P)، سطح زیربنا (5 000/0›P)، تعداد اعضای خانواده(2 00/0›P)، نوع اداره مدرسه (5 0/0›P)، رابطه معنی دار دیده شد ولی با متغیرهای جنس، شغل پدر، منطقه سکونت، سابقه مشکلات گوارشی در فرد و والدین او، نحوه تصرف واحد مسکونی و نوع آب آشامیدنی رابطه معنی داری وجود نداشت.

شیوع عفونت H.P در کودکان 18-7 ساله شهر ساری بالا است و مطالعات بیشتر در مورد اهمیت بالینی این مطلب توصیه می شود.