نظرات دانشجویان پرستاری در مورد صلاحیتهای بالینی و میزان دستیابی به آنها

صلاحیت بالینی بکارگیری مدبرانه و همیشگی مهارت های تکنیکی و ارتباطی، دانش، استدلال بالینی، عواطف و ارزشها در محیطهای بالینی می باشد. در حقیقت صلاحیت، مفهوم پیچیده ای است که به عنوان بازده نهایی هر سیستم آموزشی دربر گیرنده حیطه های مختلف یادگیری است. هدف از این مطالعه تعیین نظرات دانشجویان سال آخر کارشناسی پرستاری در مورد صلاحیتهای بالینی خود و میزان دستیابی به آن است. این مطالعه یک تحقیق توصیفی از نوع مقطعی است. نمونه های جامعه پژوهش متشکل از 91 نفر دانشجوی سال آخر کارشناسی پرستاری دانشگاه علوم پزشکی تهران در نیم سال دوم تحصیلی 84-83 می باشند که به صورت سرشماری انجام شد. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه ای 2 بخشی شامل: اطلاعات شخصی نمونه ها و بخش دوم صلاحیتهای بالینی حرفه پرستاری است. این صلاحیتها در 7 قسمت: بررسی و جمع آوری سیستماتیک اطلاعات، برنامه ریزی و تدابیر مراقبتی، نکات اخلاقی و قانونی، تکامل و رشد حرفه ای، امنیت و آسایش مددجو و خانواده، مدیریت ارائه مراقبت و همکاری با سایر اعضای تیم درمان مورد بررسی قرار گرفت. به منظور تجزیه و تحلیل آماری از آمار توصیفی (جداول توزیع فراوانی، میانگین و انحراف معیار) و آمار استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون 05/0p <) استفاده شد. با توجه به برگشت70 پرسشنامه یافته ها بیانگر موافقت کامل نظرات اکثر نمونه های پژوهش در موارد زیر است: 4/81 درصد بررسی و جمع آوری سیستماتیک اطلاعات، 65/78 درصد برنامه ریزی و تدابیر مراقبتی، 4/81 درصد مراقبت های اخلاقی و قانونی، 6/78 درصد پیشرفت و تکامل حرفه ای، 3/84 درصد امنیت و آسایش مددجو و خانواده آنها، 5/77 درصد مدیریت پرستاری و 80 درصد همکاری با سایر اعضا تیم درمان. از نظر میزان دستیابی به صلاحیتهای بالینی در حد متوسط و به شرح زیر است: 6/58 درصد بررسی و جمع آوری سیستماتیک اطلاعات، 9/52درصد برنامه ریزی و تدابیر مراقبتی، 6/68 درصد رعایت نکات اخلاقی و قانونی، 3/64 درصد پیشرفت و تکامل حرفه ای، 60 درصد امنیت و آسایش مددجو و خانواده آنها، 3/64 درصد مدیریت پرستاری و 60 درصد همکاری با سایر اعضا تیم درمان. هیچ ارتباط معنی داری نیز بین مشخصات دموگرافیک دانشجویان مذکور با نظرات آنها در مورد صلاحیتهای بالینی و میزان دستیابی به آن وجود نداشته است. نتایج این مطالعه نشان داد همه واحد های پژوهش به صلاحیتهای بالینی حرفه پرستاری که بر گرفته از استانداردهای مراقبتی این حرفه است، معتقد نمی باشند. از طرفی میزان دستیابی اکثر نمونه های پژوهش به صلاحیتهای بالینی متوسط و ضعیف بوده است که می تواند راهنمای مناسبی برای تعیین راهکارهای عملی در مورد تغییر دیدگاه دانشجویان و میزان دستیابی آنها به صلاحیتهای بالینی باشد.