تاثیر آموزش مهارت حل مساله بر مهارت مقابله ای افراد اقدام کننده به خودکشی

خودکشی یک معضل اصلی سلامت است که پیشگیری از آن کاربرد رویکردهای مبتنی بر شواهد علمی و مطالعات را می طلبد. افرادی که اقدام به خودکشی می کنند دچار نقص در مهارتهای مقابله ای می باشند که نقش مهمی در سلامت روان دارد. روش های شناخت درمانی مانند آموزش مهارت حل مساله باعث افزایش مهارت مقابله ای می شود و در پیشگیری از خودکشی سودمند می باشد. هدف مطالعه حاضر تعیین تاثیرآموزش مهارت حل مساله بر مهارت مقابله ای افراد اقدام کننده به خودکشی می باشد.

این پژوهش یک مطالعه نیمه تجربی است و نمونه پژوهش را 80 نفر از بیماران اقدام کننده به خودکشی تشکیل می دهد که با توجه به معیارهای ورود و با روش بلوک های تبدیل شده تصادفی به دوگروه 40 نفری آزمون و شاهد تقسیم شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک و سنجش مهارت مقابله ای بلینگرموس بود. برای تعیین اعتبار پرسشنامه از اعتبار محتوی وبرای تعیین پایائی از ضریب آلفا کرونباخ و همسانی درونی استفاده شد. در ابتدا هر دو گروه از نظر مهارت مقابله ای سنجیده شدند. پس از هماهنگی با گروه آزمون، آموزش مهارت حل مساله (الگوی گلدفریدودیویدسون) طی10-7 جلسه انفرادی به مدت 30- 45 دقیقه (4بار درهفته) برای گروه آزمون اجرا شد. دو هفته پس از اتمام آموزش هردو گروه مجددا«از نظر مهارت مقابله ای سنجیده شدند. جهت تحلیل داده ها از آزمون های تی زوجی و مستقل و آنالیز کوواریانس استفاده شد.

بین میانگین مهارتهای مقابله ای (هیجان مدار و مشکل مدار) در هر دو گروه آزمون و شاهد قبل از انجام مداخله تفاوت معنی دارمشاهده نشد. اما این اختلاف پس از مداخله معنی دار بود (000/0p=) در گروه آزمون بین میانگین مهارتهای مقابله ای (هیجان مدار و مشکل مدار) قبل و بعد از مداخله تفاوت معنی دار مشاهده شد (000/0p=).

آموزش مهارت حل مساله بر مهارتهای مقابله ای افراد اقدام کننده به خودکشی موثر بوده و می تواند در جهت درمان رفتاری افراد و همچنین ارتقاء سلامت و پیشگیری از خودکشی بکار رود.