ابعاد جسمی، روحی روانی و اجتماعی کیفیت زندگی در زنان مبتلا به سرطان پستان تحت شیمی درمانی

ابعاد جسمی، روحی روانی و اجتماعی کیفیت زندگی در زنان مبتلا به سرطان پستان تحت شیمی درمانی مریم آقابراری، دکتر فضل ا.. احمدی، دکتر عیسی محمدی، دکتر ابراهیم حاجی زاده، عباس وروانی فراهانی چکیده

فشارهای روانی، کاهش عملکردهای جسمی عاطفی اجتماعی، اختلال در عملکرد جنسی و تغییر در تصویر ذهنی به دنبال تشخیص و درمان سرطان پستان، کیفیت زندگی فرد مبتلا و خانواده وی را متاثر می سازد. پژوهش حاضر با هدف بررسی ابعاد جسمی، روحی روانی و اجتماعی کیفیت زندگی در زنان مبتلا به سرطان پستان تحت شیمی درمانی انجام شده است.

مطالعه حاضر مطالعه ای است توصیفی تحلیلی مقطعی که بر روی 56 نفر از زنان مبتلا به سرطان پستان تحت شیمی درمانی مراجعه کننده به مرکز انستیتو کانسر بیمارستان امام خمینی شهر تهران در سال 1385 صورت پذیرفت. واحدهای مورد پژوهش بر اساس ویژگی های نمونه و به صورت در دسترس انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده پرسشنامه کیفیت زندگی مبتلایان به سرطان پستان (QOL – BC) و پرسشنامه دموگرافیک بود که اعتبار و اعتماد آن با روش اعتبار محتوی و دو نیمه کردن مورد تایید قرار گرفت. داده ها با استفاده از نرو افزار آماری SPSS و آمار توصیفی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

یافته های پژوهش نشان داد که از نظر بعد جسمی، 5/62درصد واحدها کیفیت زندگی خوب و 5/37 درصد کیفیت زندگی متوسط و از نظر بعد روحی روانی، 9/42 درصد کیفیت زندگی خوب، 4/55 درصد کیفیت زندگی متوسط و 8/1درصد کیفیت زندگی ضعیف داشتند، این در حالی است که از نظر بعد اجتماعی، 4/21 درصد کیفیت زندگی خوب، 4/71 درصد کیفیت زندگی متوسط و 1/7 درصد کیفیت زندگی ضعیف داشتند. میانگین کلی کیفیت زندگی نمونه ها در 3 بعد یاد شده متوسط بوده است. نتایج حاصل از بررسی ارتباط میان ابعاد کیفیت زندگی با متغیرهای دموگرافیک و بیماری و درمان نیز نشان داد تنها بین سن با بعد روحی کیفیت زندگی (049/0=p) و بین نوبت اخیر شیمی درمانی با بعد جسمی کیفیت زندگی (000/0=p) و کیفیت زندگی کل (001/0 =p) ارتباط آماری معنی داری وجود داشت.

زنان از مهمترین ارکان خانواده و جامعه می باشند، بنابراین بهبود کیفیت زندگی در زنان مبتلا به سرطان پستان نه تنها سبب بهبود بقای آنان می شود بلکه سبب افزایش کیفیت زندگی و انسجام بیشتر ساختارخانواده نیز می گردد از این رو لازم است تیم درمان جهت ارزیابی و بهبود کیفیت زندگی بیماران به ویژه در بعد روحی روانی و اجتماعی اقدام نمایند که در این میان بر نقش پرستاران تاکید می گردد.