بررسی بافتی اثربخشی پماد موضعی فنی توئین سدیم %1 بر زخم پوستی موش صحرایی نر

ارزیابی تاثیرات بافتی پماد فنی تویین سدیم 1 درصد و وازلین بر ترمیم زخم باز پوستی موش در فازهای التهاب، تزاید و تجدید ساختار در این تحقیق که به روش تجربی است زخمی دایره ای به قطر حدود 2 cm در پوست ناحیه پشت گردن 60 سر موش صحرایی نر بالغ از نژاد Wistar به وزن 225 ± 25 گرم تحت بیهوشی ایجاد شد. از روز صفر (روز جراحی) یک روز در میان سطح زخم در گروه تجربی با پماد فنی تویین سدیم 1 درصد و گروه کنترل منفی با وازلین پوشیده شد و در مورد گروه کنترل درمانی صورت نپذیرفت. از نمونه های بافتی در روزهای سوم، هفتم، چهاردهم و بیست و هشتم مقاطع پنج میکرونی به شکل سریال تهیه و با استفاده از روش های رنگ آمیزی هماتوکسیلین – آئوزین، ون گیسن و محلول آبی تولوییدین بلو 1 درصد رنگ آمیزی و مطالعه شد و سلولهای فیبروبلاست، ماست سل، عروق خونی شمارش، عمق بافت گرانوله اندازه گیری و میزان سلولهای التهابی و شدت رنگ پذیری رشته های کلاژن دسته بندی شدند. داده ها با روش آزمون آنووای (Anova) یک طرفه و دو طرفه تجزیه و تحلیل شدند.
نتایج حاصل از شمارش سلولهای فیبروبلاست در روزهای سوم، هفتم و چهاردهم در گروه های تجربی و کنترل نشان از افزایش معنی دار میزان این سلولها در گروه تجربی فنی تویین است (P<0.05). تعداد ماست سلها در گروه فنی تویین کاهش یافته است و در روز هفتم بین گروه کنترل و فنی تویین نیز دارای اختلاف معنی دار بود (P<0.05). میزان عروق خونی در روزهای سوم، هفتم و چهاردهم در گروه فنی تویین نسبت به گروه کنترل و وازلین افزایش یافته است و اندازه گیری عمق بافت گرانوله در روز هفتم در گروه فنی تویین نسبت به گروه های کنترل افزایش داشت. در روزهای هفتم و چهاردهم در گروه فنی تویین نسبت به گروه های کنترل کاهش یافته بود. همچنین مطالعات بیانگر شروع زودتر سنتز رشته های کلاژن در گروه فنی تویین نسبت به دو گروه دیگر بود.
به نظر می رسد که مصرف موضعی پماد فنی تویین سدیم 1 درصد احتمالا ضمن کاهش التهاب و افزایش روند انژیوژنز سبب افزایش فیبروبلاست، سنتر کلاژن، گرانولاسیون بافت بستر زخم و کاهش سلولهای ماست سل می شود.