مقایسه عوارض کوتاه مدت اعمال جراحی اولیه تیروئید در روش استفاده از درن و بدون درن

در گذشته به دلیل ترس از هماتوم و انسداد راه هوایی، در اعمال جراحی تیروئید از درن استفاده می شد. امروزه مقبولیت این روش مورد تایید همگان نبوده و بعضی از جراحان ترجیح می دهند از درن استفاده نکنند. با توجه به مطالعات مختلف و نتایج متفاوت ارائه شده در آنها، تصمیم گرفتیم که در یک مطالعه به بررسی سودمندی یا عدم سودمندی درن در اعمال جراحی فوق بپردازیم.
مواد و در یک مطالعه تحلیلی آینده نگر 60 بیمار کاندید عمل جراحی تیروئیدکتومی، در یک دوره یک ساله از 1/1/1384 الی 1/ 1/ 1385 به صورت تصادفی در دو گروه A(با درن) و B (بدون درن) مورد مطالعه قرار گرفتند. بیماران در روز اول، سوم و سی ام پس از عمل ویزیت شده و و پرسشنامه مربوطه پر گردید. بیماران با تیروئید ساب استرنال، مشکل انعقادی و نیاز به دایسکشن مدیفیه گردن از مطالعه کنار گذاشته شدند.
یک بیمار از هر گروه به علت هماتوم شدید و مشکل انسدادی راه هوایی تحت عمل جراحی مجدد قرار گرفتند. آنالیز آماری از نظر هماتوم، خونریزی و سروما اختلاف معنی داری بین دو گروه نشان نداد. طول مدت بستری در بیمارستان در گروه بدون درن (34/0± 13/2 روز) به صورت چشمگیری نسبت به گروه با درن (09/1±03/3 روز) کوتاه تر بود ((p=0.0001. اکثر بیماران در گروه بدون درن در عزض 48-24 ساعت آماده ترخیص بودند.
مطالعه نشان داد که استفاده از درن، از هماتوم وسیع گردن و انسداد راه هوایی جلوگیری نکرده نیاز به دایسکشن دقیق گردن و هموستاز کافی را برطرف نمی کند. ما نتیجه گرفتیم که گذاشتن درن در اعمال جراحی بدون عارضه تیروئید مفید نبوده و بهتر است به طور انتخابی استفاده شود.