تاخیر در درمان و مسیر مراجعه بیماران دچار پسیکوز بار اول

این پژوهش با هدف تعیین مدت پسیکوز درمان نشده (DUP)، عوامل موثر بر آن و مسیر مراجعه در بیماران دچار پسیکوز بار اول بستری در بیمارستان روزبه انجام شده است.
در این پژوهش مقطعی، 91 بیمار که با تشخیص نخستین دوره پسیکوز در بیمارستان روزبه تهران بستری شده بودند، از نظر مدت پسیکوز درمان نشده (فاصله بین نخستین علایم پسیکوز تا درمان مناسب یا بستری در بیمارستان) و مسیر مراجعه و چگونگی شروع بیماری ارزیابی شدند. داده ها به کمک آزمون های آماری مان- ویتنی، کروسکال- والیس و ضریب همبستگی اسپیرمن تحلیل گردیدند.
در 2/35% از بیماران، بیماری شروع حاد (کمتر از دو هفته) داشت. از نظر نوع بیماری، اختلال دوقطبی (7/29%) و اسکیزوفرنیا (8/19%) بیشترین موارد تشخیص داده شده بودند. میانگین تاخیر در درمان یا مدت پسیکوز درمان نشده، 03/52 هفته (انحراف معیار 7/114 هفته) بود. بیشترین فراوانی نخستین مراجعه بیماران به روانپزشکان و پس از آن به درمانگران سنتی بود. بیشترین ارجاع دهندگان به بیمارستان روزبه، بستگان و دوستان بیمار بودند. در این پژوهش مدت پسیکوز درمان نشده در بیماران مقیم شهر (01/0p<)، بی کار (01/0p<)، دچار اسکیزوفرنیا (05/0p<)، هم چنین در کسانی که بیماری به صورت تدریجی (در عرض بیش از دو هفته) آغاز شده بود (001/0p<) طولانی تر بود.
تاخیر در درمان (مدت پسیکوز درمان نشده) و ارتباط آن با متغیرهای گوناگون تا اندازه ای همانند سایر بررسی های انجام شده است، ولی مراجعه به درمانگران سنتی در بیماران پسیکوز بار اول ایران بیشتر است.