اثربخشی انتقال تکنولوژی به کار گرفته شده در صنعت نفت

گبکامرور پروژه های مشترک انتقال تکنولوژی بنگاه های داخلی با بنگاه های صاحب تکنولوژی و همچنین بنگاه های چند ملیتی در صنعت نفت ایران نشان میدهد که تاکید و هدف غایی سیاستگذاران و مدیران داخلی از استفاده از انتقال تکنولوژی، صرفا انتقال بخش سختافزاری و تجهیزات برای تولید بیشتر نفت بوده و عمدتا فرآیند اکتساب دانش در این پروژه ها بسیار کمرنگ بوده است. این مساله در تمامی مراحل اکتشاف، بهرهبرداری و توسعه میادین نفتی صادق است. اگر چه برخی از بنگاه ها و مراکز تحقیقاتی داخلی در فرآیندهای انتقال تکنولوژی به طور فعال درگیر میشوند و سعی در اکتساب دانش فنی را دارند، اما عدم وجود سیاستهای یکپارچه و مؤثر عمدتا منجر به تقویت صنعت نفت کشور در زمینه ظرفیت تولید شده و توانمندی تکنولوژیکی به فراموشی سپرده میشود. این مقاله ضمن تبیین روند تغییر در روش های انتقال تکنولوژی، اشاراتی را به سیاستگذاران و مدیران بنگاه های فعال در حوزه نفت ایران دارد تا با بکارگیری روش های مؤثرتر و کوپلینگ این روش ها با سیاستهای توانمندسازی بومی، شکاف دانش فنی را با سرعت و کیفیت بیشتری پر کنند و بیش از پیش در راستای دانش – محوری این صنعت گام بردارند.