نگاهی به وضعیت نیروی انسانی در صنعت نفت

در این مقاله با بررسی وضعیت موجود نیروی انسانی در صنعت وشناخت چالش های پیش رو در دستیابی به اهداف سند چشم انداز بیستساله صنعت نفت تلاش گردیده است تا دستورالعمل اجرایی برای اعمال تغییروتحول ارائه شود.
اقتصاد دانش محور جهانی برای تحریک بخشیدن به رونق اقتصادی خو نیاز به منابع انرژی دارد. مطالعات نشان میدهند که منابع هیدروکربوری تا سال 2050 همچنان عمدهترین منابع تامین انرژی خواهد بود. نگاهی به روند منابع هیدروکربوری و توزیع جغرافیایی آن نشان میدهد در سال 2025 میلادی تنها 5 کشور خلیج فارس (ایران، عربستان، کویت، عراق و امارات) با اختیار داشتن 65 درصد از ذخائر نفت خام شناخته شده جهان به عنوان عمدهترین تولیدکنندگان نفت درخواهند آمد که خود سبب پیچیدگی محیط اقتصاد انرژی خواهد شد. به دلیل تاکید سند چشم انداز بیستساله کشور، بر اقتصادی مبتنی بر صنعت نفت دانشمحور، شناخت چالشها و الزامات لازم در دستیابی به سند چشم انداز از این صنعت در سال 1404 توجه دانشمندان، دستاندرکاران و صاحبنظران را به خود جلب نموده است و نیاز به برنامهریزی استراتژیک، در توسعه سرمایه های انسانی دانش محور با تفکری استراتژیک، دیری است که عنوان و پیگیری می شود اما بسترسازی الزامات این برنامهریزی هنوز در مراحل ابتدایی شکلگیری است.
بند 4 سیاست های کلی نظام در بخش نفت اشعار میدارد:»گسترش تحقیقات بنیادی و توسعهای و تربیت نیروی انسانی متخصص و تلاش برای ایجاد مرکز جذب و صدور دانش و خدمات فنی و مهندسی انرژی، در سطح بین المللی و ارتقاء در زمینه های منابع و صنایع نفت، گاز و پتروشیمی.«در بخش سیاستهای آینده صنعت نفت نیردر بند 10، تاکید بسیار بر»تربیت نیروی انسانی متخصص و کارآمد بالاخص در بخشهای بالادستی نفت (مانند رشته های مهندسی مخازن نفت، حفاری، اکتشاف و مدیریت مخازن«شده است که نیاز به سرمایهگذاریدر حوزه منابع انسانی را پررنگتر میکند. زنجیره ارزش در صنعت نفت و گاز اکتشاف و حفاری، توسه، تولید، انتقال، پالایش و بازایابی و فروش را شامل می شود که در هر یک از مراحل فرآیند، فعالیتهای دیگری نیز قابل تشخیص است. در هر یک از این حوزه ها نقش سرمایه های انسانی و مدیریت بهینه بر آنها میتواند تحول و بهبود بهرهوری را برای صنعت به ارمغان آورد.