بررسی میزان شیوع عادات دهانی مکیدن شست و انگشت و بلع همراه با فشار زبان در کودکان دبستانی

مکیدن شست و سایر انگشتان و بلع همراه با فشار زبان شایعترین عادت در بچه هاست و پیشگیری از آن می تواند از میزان شیوع انواع عدم تطابق صحیح دندانها (مال اکلوژنها) در بین افراد جامعه بکاهد. این مطالعه به منظور بررسی میزان شیوع عادات دهانی مکیدن شست و سایر انگشتان و بلع همراه با فشار زبان در کودکان دبستانی شیراز انجام شد.
این مطالعه مقطعی در سال 1380 بصورت تصادفی چند مرحله ای از 20 دبستان کلیه نواحی آموزش وپرورش شیراز انجام شد و 500 نفر کودک 7 الی 12 ساله مورد معاینه توسط دندانپزشک و مصاحبه و تکمیل پرسشنامه قرار گرفتند و برای بررسی ارتباط از آزمون T-test و کای دو استفاده شد.
در این مطالعه شیوع مکیدن شست و انگشت 4/38% و بلع همراه با فشار زبان 8/29% بود و شیوع این عادات، با جنس رابطه معنی داری نداشت. در کودکان کوچکتر شیوع این عادات بیشتر و با افزایش سن از میزان آنها کاسته می شد. در حدود نیمی از کودکانی که دارای بلع همراه با فشار زبانی بودند بین دندانهای قدامی در حالت بسته شدن آنها فاصله وجود داشت و هر دو عادت مکیدن شست و انگشت و بلع همراه با فشار زبان بطور معنی داری با افزایش جلو آمدن لبه های ثنایای دندانهای بالایی جلویی بر روی قوس پایینی در موقع بسته بودن دهان1 رابطه داشت همینطور شیوع فضای اضافی بین دندانهای قدامی بالا2 و کمبود فضای بین دندانهای قدامی پایین3 در بچه هایی که دارای عادت مکیدن شست بودند بمراتب از کودکان دیگر بیشتر بود.
با توجه به نتایج این مطالعه شیوع مکیدن شست و انگشت و بلع همراه با فشار زبان با جنس کودکان رابطه‎ای ندارد. قابل ذکر است که در این کودکان عوارض انحراف به سمت جلو دندانهای قدامی بالا4 و انحراف به سمت عقب5 و جلو آمدن ثنایای دندانهای بالایی جلویی بر روی قوس پائینی در موقع بسته بودن دهان (overjet) بیش از حد طبیعی است و مضافا اینکه کودکان مبتلا به بلع با فشار زبانی دچار عوارض فضای اضافی بین دندانها نیز می گردند.