عوامل موثر بر پذیرش فناوری های کاهش دهنده ضایعات گندم در دوره های کم آبی و خشکسالی سالهای 1380 تا 1384

هدف این مقاله بررسی عواملی است که در دوره های کم آبی و خشکسالی سالهای 84-1380 بر میزان پذیرش فناوری های کاهش دهنده ضایعات گندم موثر بوده اند. روش تحقیق، پیمایشی و از نوع توصیفی- همبستگی است. جامعه آماری، 22119 کشاورز استان خراسان رضوی را که در سال زراعی 84-1383 به کشت گندم پرداخته اند، دربرمی گیرد؛ از این میان، تعداد 357 نفر با استفاده از آماره کوکران به روش نمونه گیری خوشهای چندمرحله ای هدفمند به صورت نمونه آماری انتخاب شدند و در نهایت، 291 پرسشنامه جمع آوری شد. روایی ظاهری و محتوایی پرسشنامه با کسب نظرات گروهی از متخصصان بررسی شد و اصلاحات لازم صورت گرفت. ضریب اعتبار پرسشنامه نیز با استفاده از آزمون کرونباخ آلفا برابر 0/87 به دست آمد. یافته ها نشان می دهد که میزان پذیرش فناوری ها در 93 درصد کشاورزان در سطوح «بسیار پایین» و «پایین» بوده است. با بررسی نوع فناوری ها، مشخص شد که بیشترین میزان پذیرش به ترتیب در زمینه های فنون کنترل علف های هرز، تقسیم کود، و تنظیم زمان کاشت بذر صورت گرفته است. تحلیل روابط بین عوامل و پذیرش فناوری ها نشان میدهد که بین ویژگی های فردی و زراعی کشاورزان با پذیرش این فناوری ها رابطهای معنیدار وجود دارد. در آزمون رگرسیون چند متغیره خطی، متغیر «دانش فنی در مورد فناوری های کاهش دهنده ضایعات گندم» 23/3 درصد از تغییرات متغیر پذیرش فناوری ها را تبیین می کند.