مبانی کوچندگی، پراکندگی جغرافیایی و اشکال کوچ نشینی در گیلان (مطالعه موردی: بخش اسالم تالش)

اگرچه تاریخ مسکون شدن ارتفاعات تالش هنوز مشخص نشده است، ولی نخستین گروه های انسانی که به این ارتفاعات روی آورده اند، دامدارانی بودند که در جستجوی مراتع تازه و مناسب از غرب به این ارتفاعات صعود کرده و از آنجا که شرایط جغرافیایی به گونه ای بود که دامداران نمی توانستند تا تمام مدت سال را در یک محدوده سپری کنند، بنای یک جامعه کوچ نشینی را پی ریزی کردند.
کوچ نشینان اسالم در غرب راه ارتباطی رشت - آستارا به ترتیب قشلاق، میان بند و ییلاق تا گردنه الماس پراکنده شده اند. عواملی نظیر نیاز به ییلاق و میان بند، سابقه سکونت گزینی در ارتفاعات، مراتع غنی در میان بند و ییلاق، تخصص در دامداری، شرایط طبیعی و نیز عادت در کوچ کشاورزان، بالاخص برنجکاران و دامداران در قالب نیمه کوچ نشین و ترانسهومانس بدون پرداختن به فعالیت های زراعی موثر بوده است.