مقایسه پاسخ بالینی آزیترومایسین با داکسی سایکلین در درمان غیرجراحی بیماران سیگاری مبتلا به پریودنتیت مزمن

تضعیف قدرت سیستم دفاعی در افراد سیگاری، پاسخ مطلوب این افراد را به درمانهای غیرجراحی و جراحی پریودنتال در مقایسه با افراد غیرسیگاری و یا افرادی که آن را ترک کرده اند کاهش می دهد. هدف از مطالعه حاضر مقایسه بهبودی بافتهای پریودنتال متعاقب مرحله یک درمان به تنهایی و به همراه تجویز آزیترومایسین و یا داکسی سایکلین، در بیماران سیگاری مبتلا به پریودنتیت مزمن می باشد. در یک مطالعه کارآزمایی بالینی شاهددار تعداد 45 بیمار مرد سیگاری مبتلا به پریودنتیت مزمن بعد از معاینه اولیه که شامل اندازه گیری شاخصهای Bleeding On Probing(BOP)، Probing Depth (PD) و Clinical Attachment Loss (CAL) می شد، با استفاده از روش تصادفی (قرعه کشی) در یکی از گروه های سه گانه 15تایی که شامل گروه کنترل با مرحله یک درمان به تنهایی، گروه دوم با مرحله یک درمان به همراه کپسول داکسی سایکلین و گروه سوم با مرحله یک درمان به همراه آزیترومایسین قرار گرفتند. داده های به دست آمده از مطالعه به وسیله روش های آماری توصیفی (میانگین ± انحراف معیار)، آزمون Wilcoxon و آزمون تحلیل واریانس (GLM) و به وسیله نرم افزار آماری SPSS نسخه 13 مورد بررسی و تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. پس از شش ماه شاخصهای [BOP، PD، CAL] دوباره اندازه گیری و ثبت شدند. نتایج مطالعه حاضر نشان داد که در تمامی گروه ها اختلاف معنی داری در بین پارامترهای اندازه گیری شده [BOP، PD، CAL]قبل و بعد از درمان وجود دارد (05/0P<). اما در مورد تفاوت پارامترهای بالینی بین گروه ها چنین نتایجی حاصل گردید: PD بین گروه های مصرف کننده داکسی سایکلین و آزیترومایسین تفاوت آماری معنی داری وجود نداشت اما هر دو گروه مورد تفاوت آماری معنی داری در کاهش PD نسبت به گروه کنترل نشان دادند(05/0P<). در مورد CAL گروه مصرف کننده آزیترومایسین مطلوبترین نتایج را نسبت به گروه های مصرف کننده داکسی سایکلین و کنترل نشان داد و تفاوت آماری معنی داری در مقایسه با هر دو گروه اخیر وجود داشت(05/0P<). گروه مصرف کننده داکسی سایکلین هم در مقایسه با گروه کنترل کاهش آماری معنی داری در CAL نشان داد (05/0P<). در مورد BOP تفاوت آماری معنی داری بین نتایج سه گروه مشاهده نشد. استفاده از آزیترومایسین یا داکسی سیکلین به همراه درمان مرحله یک کاهش معنی داری را در شاخصهای ((BOP، PD، CAL در مقایسه با مرحله یک درمان به تنهایی باعث می شود.