افتراق مایع پلور اگزوداتیو از ترانسوداتیو با اندازه گیری بیلی روبین و کلسترول

جداسازی اگزودا از ترانسودا قدم اولیه در بررسی پلورال افیوژن به شمار می رود و راهنمایی جهت مشخص کردن روند پاتولوژیک بیماری های زمینه ای، تشخیص های افتراقی و اقدامات تشخیصی می باشد. اگر چه جهت جداسازی اگزودا از ترانسودا، معیار لایت به عنوان استاندارد در نظر گرفته می شود، اما در مطالعاتی نیز کلسترول مایع پلور، نسبت کلسترول پلور به سرم و نسبت بیلی روبین مایع پلور به سرم پیشنهاد شده است. این مطالعه جهت بررسی افتراق مایع پلور اگزوداتیو از ترانسوداتیو با اندازه گیری بیلی روبین و کلسترول انجام شده است.
این مطالعه توصیفی از نوع ارزیابی ارزش تشخیصی در سال 1384 در بیمارستان الزهرا (س) شهر اصفهان انجام گردید و 86 مورد پلورال افیوژن با روش نمونه گیری غیر احتمالی و آسان مورد بررسی قرار گرفت. ابتدا پس از افتراق ترانسودا از اگزودا بر اساس معیار لایت، کلسترول و بیلی روبین مایع پلور و سرم اندازه گیری شد. سپس با استفاده از منحنی های رک سطح زیر منحنی تعیین شد. پس از آن حساسیت و ویژگی و ارزش اخباری مثبت و منفی تعیین و نتایج با آزمون مک نمار تست گردیده و با هم مقایسه شدند.
از 86 بیمار، 59 مورد اگزودا و 27 مورد ترانسودا بودند. معیار کلسترول پلور بالای 43 میلی گرم در دسی لیتر، حساسیت 8/73 درصد و ویژگی 92 درصد داشت که با پایین آوردن سطح معیار تا حد بالاتر از 5/35 میلی گرم در دسی لیتر، حساسیت بالا رفته و به 4/81 درصد رسید. نسبت کلسترول پلور به سرم بیشتر از 3/0، حساسیت 65 درصد، ویژگی 88 درصد و کارآمدی 85 درصد داشت. نسبت بیلی روبین مایع پلور به سرم بیشتر از 6/0 نیز حساسیت 3/76 درصد، ویژگی 1/74 درصد و کارآمدی 6/75 درصد داشت.
معیار پروتئین 3 گرم در دسی لیتر کماکان بیشترین حساسیت و ویژگی را در افتراق اگزودا از ترانسودا داشت و به عنوان بهترین شاخص به تنهایی می توان از آن استفاده کرد. کلسترول پلور بیشتر از 5/35 میلی گرم در دسی لیتر نیز حساسیت و ویژگی مناسبی دارد و به عنوان بهترین شاخص عملی می توان از ترکیب پروتئین و کلسترول مایع پلور استفاده کرد. معیار کلسترول پلور به سرم بیشتر از 3/0 حساسیت کمی دارد و با کاهش این نسبت به 14/0 حساسیت آن افزایش می یابد، اما از ویژگی آن کاسته می شود.