رابطه بین جامعه پذیری جنسیتی، منابع در دسترس زنان و رابطه خانوادگی باخشونت علیه زنان در تهران

پژوهش هایی که تا کنون در زمینه خشونت علیه زنان انجام گرفته به این واقعیت که خشونت خانگی از اختلال در تعاملات سالم اجتماعی و خانوادگی و عدم دسترسی به منابع با ارزش نتیجه می شود کمتر توجه نموده اند. بنابراین در این مقاله سعی می شود علاوه بر توجه به عواملی همچون شکل روابط در خانواده جهت یاب، شیوه جامعه پذیری نقش های جنسیتی در خانواده جهت یاب و سرمایه ها و منابع قابل دسترس زنان، پدیده خشونت علیه زنان از زاویه نوع روابط حاکم میان همسران نیز بررسی شود. برای شناسایی مؤلفه های ذکر شده از نظریه های یادگیری اجتماعی، منابع، جامعه پذیری جنسیت، اثرات تعامل و نظریه کنش متقابل استفاده شده است. روش این مطالعه، پیمایش است و داده ها با استفاده از تکنیک مصاحبه ساختارمند 200 زن تهرانی متاهل که دارای حداقل یک فرزند می باشند بدست آمده است. تکنیک نمونه گیری مورد استفاده نمونه گیری طبقه ای چند مرحله ای توام با نمونه گیری احتمالی متناسب با حجم خوشه می باشد. یافته ها نشان می دهند نوع روابط در خانواده دارای نقش اساسی در تعین میزان خشونت علیه زنان می باشد. همچنین بین شیوه جامعه پذیری نقش های جنسیتی ، سرمایه ها و منابع در دسترس زنان و شکل روابط در خانواده جهت یاب با خشونت علیه زنان رابطه معناداری وجود دارد. در تحلیل چند متغیری، روابط گفتمانی و درآمد ماهانه به ترتیب به عنوان مهم ترین تبیین کننده های خشونت علیه زنان معرفی شده و ضریب تعینی برابر با 77/0 را برای توضیح تغییرات خشونت علیه زنان بدست داده اند.