بحران های مالی ای که هیچ درسی از آنها گرفته نمی شود

درلندن، این قلب مالی اروپاست که دولت آقای گوردن براون تصمیم به ملی کردن یکی از بانک های بزرگ در گیر مشکل، نورتن راک گرفت. هرچند به ظاهر این کار تنها «انتقال کوتاه مدت این بانک به بخش دولتی است»، اما باید در نظر داشت که در سرزمین مارگارت تاچر است که این دخالت دولتی صورت می پذیرد. هدف از این کار در درجه اول جذب بدهکاری هاست که پیش ازاین نیز با ذخایر دولتی تضمین شده و تعهدی معادل 55 میلیارد پوند (72 میلیارد یورو) برای دولت به وجود آورده بودند و سپس تصفیه بی اعتبارها، یعنی آنهایی که به طور جدی قرض بالا آورده اند. بدین ترتیب پس از پاکسازی، می توان بانک را بر اساس اصل قدیمی دولتی کردن بدهکاری ها و خصوصی سازی سودها، مجددا به بخش خصوصی واگذار کرد. دولت آلمان نیز مجبور شد برای نجات بانک آی.کا.بی وارد عمل شود. در ایالات متحده، سیتی گروپ و مریل لینچ بالاجبار دست کمک به سوی صندوق های دولتی کشورهای آسیا و خاورمیانه دراز کردند. این طوفان های مالی پدیده ای تازه نیستند بلکه کاملا قابل پیش بینی بودند. ریشه آنها در مقررات زدایی ای نهفته است که از جمله در فرانسه بیست و پنج سال پیش آغاز شدند