بررسی شیوع جوش غرور جوانی (آکنه ولگاریس) در شهر همدان، سال 1377

آکنه و لگاریس یکی از شایعترین بیماری های پوستی است که شیوع بالایی از آن در جوانان گزارش شده است. باتوجه به شیوع بالای آن و عوارضی همچون ضایعات التهابی، غیر التهابی و گاه اسکار و علائم روانشناختی و نیاز به شناخت وضعیت این بیماری در شهر همدان این تحقیق در دانش آموزان دبیرستانی در سال 1377 انجام گرفت.
تحقیق به روش توصیفی مقطعی در 720 دانش آموز که با روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای از 95 دبیرستان شهر همدان انتخاب شدند انجام گرفت ابتلا به آکنه و شدت و محل آن با معاینه بالینی و بر اساس ضوابط تشخیصی مشخص گردید از نظر شدت آکنه، آکنه خفیف دارای کومدون و تعداد کمی پاپول و پوستول بوده فاقد ندول می باشد آکنه متوسط دارای کومدون پاپول و پوستول زیادی بوده و تعداد کمی ندول دارد آکنه شدید دارای کومدون پاپول و پوستول زیاد و منتشر و تعداد زیادی ندول بوده و پاسخ کافی به درمان نمی دهد همچنین در هر دانش آموز محل ابتلا سن جنس و سن بروز آکنه تعیین و در فرمهای اطلاعاتی ثبت شد و با روش های آماری توصیفی و استنباطی ارائه و تفسیر گردید.
از 720 دانش آموز دبیرستانی در سنین 20-14 سال 7/50 درصد پسر و 3/49 درصد دختر بودند شیوع آکنه و لگاریس 7/79 درصد بود این شیوع در دختران 4/52 درصد و در پسران 6/47 درصد بود که تفاوت معنی داری نداشت. درصد ابتلا به آکنه در گروه سنی 18 تا20 سال بیش از گروه سنی 14 تا17 سال بود یعنی با افزایش سن میزان ابتلا افزایش می یابد میانگین سن بروز آکنه در دختران 8/0 سال و یا حدود 3/5 درصد زودتر از پسران بود از نظر محل ابتلا 5/97 درصد در صورت 5/29 درصد در پشت و 28 درصد در سینه و 7/18 درصد در بازو بود. 60 درصد آکنه خفیف 5/31 درصد آکنه متوسط و 5/8 درصدآکنه شدید داشتند دختران بیش از پسران مبتلا به آکنه شدید بودند.
نتیجه گیری و توصیه ها: شیوع آکنه و لگاریس در جوانان شهر همدان نسبتا بالاست از آنجا که شیوع و شدت آکنه در دختران بیش از پسران بود و سن بروز آکنه در آنها پائین تر بود و سن بروز آکنه در آنها پائین تر بود توصیه می گردد که علاوه بر بررسی علل بوجود آورنده آکنه در برنامه ریزی های بهداشتی درمانی به دختران حتی در سنین پائین تر توجه بیشتری شود.