ابوزید و قرائت متن در افق تاریخی

دکتر حامد ابوزید، متن را محصولی فرهنگی می داند که در افق تاریخی باید آن را مطالعه کرد.
در بررسی هر متن باید به فرهنگ زمانه آن پرداخت رابطه متن با فرهنگ نیز دیالکتیکی است، چون از سویی تاثیر می پذیرد و از سویی دیگر تاثیر می گذارد.
از نظر وی قرآن یک متن زبانی است و باید آن را با روش تحلیل زبانی مطالعه کرد. ابوزید، ذوبطون بودن فهم قرآن را می پذیرد، هر چند که همگان قدرت درک آن را ندارند.
مطالعه متن در افق تاریخی نشانگر آن است که احکام در ارتباط با زمان نزول آن معنا پیدا می کند و برخی از احکام دیگر امروزه کارایی ندارند.
در هر عصر و زمانی باید به قرائت و تاویل دوباره متن پرداخت. نقش خواننده نیز در فهم متن مورد توجه وی است. از نظر ابوزید، فرهنگ زمانه در قرآن انعکاس یافته است و لذا برخی از مفاهیم آن مانند جن و شیطان مربوط به دوران نزول آن است و با علوم عصری سازگاری ندارد.
از نظر وی هرمنوتیک گادامر می تواند به مفسر کمک کند تا به تجدید نظر در میراث فرهنگی خود بپردازد و دیدگاه های هر عصر را در تفسیر متن دخالت دهد.