اثر واش دوم در روش قالبگیری یک مرحله ای و دو مرحله ای بر دقت ابعادی الگوی گچی

بیان مساله: رایج ترین روش ها برای قالبگیری دقیق در پروتزهای ثابت، روش یک و دو مرحله ای با فضاست. در پاره ای موارد، جزییات به طور دقیق ثبت نمی گردد. بنابراین، دادن واش دوم به قالب لازم می شود.
این پژوهش به منظور بررسی اثر واش دوم بر دقت ابعادی الگوهای گچی فراهم شده از روش قالبگیری یک و دو مرحله ای با فضا با ماده ی قالبگیری اسپیدکس انجام شد.
مواد در این پژوهش تجربی از الگوی آزمایشگاهی با دو دای فلزی با و بی آندرکات استفاده شد. برای ساخت قالب ها از روش یک مرحله ای، یک مرحله ای با واش دوم، دو مرحله ای با فضای دو میلی متر برای واش و دو مرحله ای با واش دوم استفاده شد. برای هر روش، 15 قالب و روی هم رفته 60 قالب به دست آمد، که با گچ ولمیکس ریخته شدند. ارتفاع و قطر هر دو دای و فاصله ی میان آنها در الگوی گچی به وسیله ی استریومیکروسکوپ با دقت میکرون اندازه گیری و نتایج با آزمون تی و آنوا واکاوی گردید.
بررسی نشان داد، که در هر چهار روش، ارتفاع دای با آندرکات افزایش داشته، که در دو مرحله ای با واش دوم معنادار نبود (282/0=p). ارتفاع دای بی آندرکات در دو روش یک مرحله ای و دو مرحله ای با واش دوم افزایش و در دو روش دیگر کاهش داشته، که در روش یک مرحله ای با واش دوم معنی دار نبود (05/0p>). قطر هر دو دای در روش دو مرحله ای افزایش، ولی در دیگر روش ها کاهش و فاصله ی میان دو دای در روش دو مرحله ای کاهش، ولی در دیگر روش ها افزایش نشان داد و تفاوت آن معنادار بود (05/0p<).
روش دو مرحله ای با فضا از دیگر روش ها دقیق تر است. روش یک مرحله ای با واش دوم دقیق تر از روش یک مرحله ای است. استفاده از شیوه ی دو مرحله ای با واش دوم در بریج ها پیشنهاد نمی شود، ولی در روکش ها، با به کار بردن تمهیداتی ویژه می توان به کار برد.