اثر حلال ها بر میکروآلبومینوری در رنگرزان اتومبیل

اثرات تماس مزمن با حلال های آلی بر سلامت انسان ها در مطالعات مختلف مورد بررسی قرار گرفته که نشانگر ارتباط قابل توجه بین تماس با حلال ها و گلومرولونفریت ها بوده است. هدف از این مطالعه بررسی مارکر ادراری حساس به سمیت کلیوی (میکروآلبومین) جهت یافتن اثرات زودرس مواجهه با حلال ها بر گلومرول بوده است.

در یک مطالعه کوهورت جهت بررسی احتمال اختلال عملکرد کلیه، میزان میکروآلبومین ادرار، کراتینین و نیتروژن اوره خون را در 92 کارگر مورد مواجهه با حلال را با 92 کارگر که هیچگونه مواجهه شغلی با حلال نداشتند مقایسه گردید. کلیه افراد هر دو گروه جنس مذکر بوده و سابقه دیابت و فشارخون نداشتند.

درصد افراد سیگاری در هر دو گروه تقریبا مساوی بود. میانگین سنی افراد مواجهه یافته برابر 7/2± 6/28 سال و در گروه کنترل برابر 7±7/33 سال بود (05/0p<) انتخاب افراد به طریق تصادفی ساده بوده و نتایج این مطالعه توسط نرم افزار SPSS ویراست 5/11 آنالیز گردید. میانگین مدت تماس با حلال ها 5/1±8/4 سال بود. از نظر آماری اختلاف معنی داری در مقدار میکروآلبومینوری، افزایش BUN و Cr خون بین گروه مواجهه و کنترل مشاهده شد (05/0p<) از نظر آماری ارتباط معنی داری بین پارامترهای اندازه گیری شده و مدت تماس با حلال وجود نداشت (05/0p>).

به طور کلی نتایج این مطالعه مطرح کننده احتمال اختلال عملکرد کلیه در اثر تماس مزمن با حلال ها است.