عوارض و ماندگاری کاتترگذاری دیالیز صفاقی به روش لاپاراسکوپی در بیماران تحت دیالیز صفاقی مداوم

با پیشرفت جراحی لاپاراسکوپیک، تکنیک های مختلف لاپاراسکوپیک جهت جایگذاری کاتتر دیالیز صفاقی مطرح شده که بیانگر برتری این روش بر دو روش جراحی باز و زیر جلدی بوده است. هدف از این مطالعه، معرفی و ارزیابی یک روش ساده لاپاراسکوپیک در جایگذاری کاتتر دیالیز صفاقی در بیماران تحت دیالیز صفاقی مداوم می باشد.

79 بیمار مبتلا به نارسایی کلیوی مرحله نهایی (46 مرد و 33 زن) با میانگین سنی 50 سال (83-19 سال) بررسی شدند. در این روش یک تروکار پنج میلی متری جهت ورود دوربین و یک تروکار پنج میلی متری در سمت چپ ناف وارد حفره شکم گردید. از طریق تروکار دوم، یک تونل در سمت چپ به فاصله دو سانتی متر از ناف جهت ورود کاتتر تنکهوف تعبیه و کاتتر زیر دید مستقیم در حفره شکم جایگذاری شد. کارایی تونل زیر جلدی و کاتتر به عنوان آخرین مرحله ارزیابی شد.

عارضه ای حین جراحی و مرگ ناشی از جراحی در بیماران رخ نداد. عوارض زودرس جراحی در 12 بیمار (1/15%) مشاهده شد. شایع ترین عارضه مدیکال و مکانیکال دیررس جراحی به ترتیب، پریتونیت (3/6%) و هرنی (7/3%) بود. در پی گیری چهارساله بیماران، کاتتر دو بیمار به علت پریتونیت خارج گردید.

جایگذاری لاپاراسکوپیک کاتتر تنکهوف، یک روش ساده، سریع و ایمن می باشد. به اعتقاد ما تجربیات آینده، روش لاپاراسکوپیک را به عنوان روش انتخابی در این زمینه مطرح خواهد کرد.