میزان حساسیت دارویی نایسریا گنوروئه و مقاومت آزمایشگاهی آن به فلوروکینولون ها وسفالوسپورین های نسل سوم در مردان مبتلا به اورتریت گنوکوکی

اورتریت گنوکوکی، جزو شایعترین عفونت های مقاربتی در مردان است که علی رغم درمان های ضد باکتریایی گسترده، همچنان گسترش جهانی دارد. بروز موارد مقاوم به عوامل ضد باکتریایی، از جمله دلایلی است که در استمرار رخداد بیماری های گنوکوکی موثر بوده و هست. هدف از انجام این مطالعه تعیین میزان حساسیت گنوکوک به عوامل ضد میکروبی رایج در درمان آن، از جمله پنی سیلین ها، سفالوسپورین ها و فلوروکینولون ها بوده لذا در بررسی حاضر به ارزیابی میزان مقاومت آزمایشگاهی این ارگانیسم به عوامل آنتی بیوتیکی مختلف به ویژه فلوروکینولون ها و سفالوسپورین های نسل سوم که تا سال های اخیر به عنوان داروهای انتخابی در درمان عفونت های گنوکوکی مطرح بوده و اخیرا موارد مقاوم به درمان با دوز منفرد فلوروکینولون های خوراکی گزارش شده به عنوان زمینه ای برای آزمون های بالینی پرداختیم.
مطالعه توصیفی مقطعی از سال 1382 لغایت 1383درمشهد انجام گرفت. بر روی 200 نمونه از مردان دارای کشت مجرایی مثبت نایسریا، در آزمایشگاه آزمون حساسیت دارویی به روش انتشار دیسک انجام و درصد مقاومت به عوامل ضد میکروبی رایج بدست آمد. اطلاعات دیگر در رابطه با سن، شغل، دفعات مراجعه و عوامل میکروبی همراه با نایسریا در محیط کشت یا نمونه رنگ آمیزی شده نیز گردآوری شد.
فراوانی سوش های مقاوم به عوامل ضدمیکربی که حساسیت نایسریا گنوروئه به آنها مورد ارزیابی قرارگرفت به شرح ذیل بود: پنی سیلین5/75%، سیپروفلوکساسین 5/46%، سفیکسیم15%، جنتامایسین 89%، تتراسیکلین 5/59%، کوتریموکسازول 92%، سفتریاکسون 5/2%، اریترومایسین 85%، آموکسی سیلین 5/92%، آمپی سیلین 96% وآمیکاسین 88%. نتایج نشانگرآن بود که از میان داروهای مورد بررسی سفتریاکسون و احتمالا سایرسفالوسپورین های نسل سوم اعم از خوراکی و تزریقی در حال حاضر تنها گروه دارویی است که می توان از آن به عنوان داروی انتخابی نام برد. فلوروکینولون ها که تا این اواخر داروی بسیار موثری محسوب می شد، به تدریج جایگاه خود را از دست داده است. این نتیجه با نتایج حاصل از بررسی های منطقه ای وجهانی هم خوانی دارد. لذا انجام آزمون های آزمایشگاهی به ویژه استفاده از Episilometery test و تعیین»حداقل غلظت بازدارنده» (Minimal inhibitory concentration) و پیروآن تجربیات بالینی در فواصل معین می تواند به تشخیص بروز مقاومت نایسریا به عوامل ضد میکروبی درمراحل ابتدایی بیانجامدکه از مصرف بی رویه داروها در امر درمان سندرم های بالینی نایسریا گنوروئه خواهد کاست.