بررسی علل مرگ در مبتلایان به سندرم گیلن باره در بخش مراقبت های ویژه

تعیین مدت بستری بیماران در بخش مراقبت های ویژه با تشخیص سندرم گیلن باره، تعیین نسبتی که نیاز به ونتیلاسیون مکانیکی پیدا می کنند و تعیین عوامل موثر در مرگ و میر آنها، مورد نظر این پژوهش می باشد.
این مطالعه به صورت گذشته نگر با مطالعه پرونده های 80 بیمار با تشخیص سندرم گیلن باره که از تیر ماه سال 1378 لغایت 1383 در بخش مراقبت های ویژه بخش اعصاب بیمارستان امام خمینی تبریز بستری شده بوده صورت گرفت. میزان عوارض اتفاق افتاده و علل مرگ و میرها با استفاده از آزمون های خی دو و آزمون دقیق فیشر و t-test ارزیابی و 05/0< P معنی دار در نظر گرفته شد.
از بیماران مورد مطالعه 55 نفر (7/68%) مرد و 25 نفر (2/31%) زن بودند. میانگین مدت بستری در بخش مراقبت های ویژه 7/19 روز بود. 27 نفر (7/33%) بیماران نیز به ونتیلاسیون مکانیکی نیاز پیدا کرده بودند و 19 بیمار (7/23%) مبتلا به پنومونی شدند. ارتباط معنی داری بین پنومونی و ونتیلاسیون مکانیکی وجود داشت (05/0P<). نوع آکسونال بیماری با مرگ و میر بیشتری همراه بود (05/0P<). شایع ترین عارضه سپتی سمی و عوارض اتونوم بود. 6 نفر (5/7%) از بیماران در نهایت فوت کردند.
با توجه به اینکه عوارض اتونوم و سپتی سمی شایع ترین عوارض بوده و هم چنین افزایش مدت بستری ارتباط معنی داری با بروز سپتی سمی داشته لذا به نظر می رسد ارتقا کیفیت مراقبت های ویژه در کاستن از مرگ و میر این بیماری موثر است.